22 Халк хем: «Бу ынсан сеси дәл-де, бир худайың сесидир!» дийип гыгырышды.
22 Halk hem: «Bu ynsan sesi däl-de, bir hudaýyň sesidir!» diýip gygyryşdy.
Я Реб, хачана ченли маңа назар салҗак дәл? Сен мени бакы унудайҗакмы? Хачана ченли гизлеҗек менден йүзүңи?
Гурбагалар сениң үстүңе, сениң халкыңың ве әхли эмелдарларыңың үстүне чыкарлар’“».
Бу гошун эле дүшенсоң, гүнорта патышасының йүреги галкынар. Йөне ол он мүңлерче адамы өлдүрсе-де, онуң еңши узага чекмез.
Патышалыгың әхли везирлери, сердарлары, хәкимлери, геңешчилери ве эмирлери патышаның бир перман чыкарып, оны гүйҗе гиризмеги барада өзара маслахатлашдылар. Эй, патышахым, кимде-ким отуз гүнүң довамында сенден башга бир ынсана я-да худая дилег эдип йүз тутса, ёлбарслы чукура ташлансын.
Ине, белленен гүн Хирод патышалык лыбасыны гейип, тагтында отурды ве халка йүзленип, сөз сөзледи.
Шобада Реббиң бир перишдеси Хиродеси җезаландырды, себәби ол Худайы шөхратландырманды. Шейдип, онуң эндам-җаны гуртлап өлди.
Олар хемме затдан нәгиле болуп, зейренип йөренлердир. Диңе өз пис хөвеслерине эерйәндирлер; гопбамсы гүрләп, өз бәхбидини арап, икийүзлүлик эдйәндирлер.
Адамлар аждарха сежде этдилер, себәби ол өз ыгтыярыны җандара берипди. Олар: «Җандара тай гелҗек бармы? Оңа гаршы уршуп билҗек бармы?» дийип, оңа хем сежде этдилер.