7 Реб ягшыдыр, бетбагтлык гүнүнде халкына пенадыр; Ол Өз пенасындакылары гораяндыр.
7 Reb ýagşydyr, betbagtlyk gününde halkyna penadyr; Ol Öz penasyndakylary goraýandyr.
Реббе шүкүр эдиң, чүнки Ол ягшы, Онуң сөйгүси бакы.
Олар урушда Худая ахы-нала эдип, көмек аландыклары үчин, хагарларың хем-де оларың янындакыларың әхлисини эле салдылар. Худай оларың ахы-наласына җогап берди, чүнки олар Оңа ынандылар.
Шейдип, ысрайыллар басылдылар, яхудалар болса аталарының Худайы Реббе бил багландыклары үчин олары еңдилер.
Хизкия: „Худайымыз Реб бизи Ашур патышасының элинден халас эдер“ дийип, сизи ачлыкдан ве сувсузлыкдан өлдүрҗек болуп алдаяр.
Реб бир перишде ёллап, Ашур патышасының дүшелгесинде әхли батыр йигитлери, серкерделери ве баштутанлары өлдүрди. Шейдип, Санхерип биабрайлык билен өз юрдуна доланып гелди. Ол өз худайының бутханасына геленде, онуң өзүнден өнен огулларының кәбири Санхериби гылыч билен өлдүрдилер.
Ашур патышасы ынсан гүйҗи билендир, эмма бизиң билен Худайымыз Ребдир. Ол бизе ярдам эдип, бизиң үчин сөвешер». Яхуда патышасы Хизкияның сөзлери халкы рухландырды.
Олар Ребби алкышлап, Оңа шүкүр эдип: «Реб ягшы, Онуң Ысрайыла болан сөйгүси бакы» дийип, нагма айтдылар. Ребби алкышланларында, бүтин халк улы шовхун этди, себәби Реббиң өйүниң дүйби тутулыпды.
Чүнки Реб догруларың ёлуны гөзден салмаяр, эрбетлериң ёлы болса хеләкчилиге учрадяр.
Гизлинликде якынына төхмет атаны вейран эдерин, гөзи ер гөрмейәне, текепбир йүреклә чыдап билмерин.
Айдымчылар топарының ёлбашчысына. Давудың мезмуры.
Я Реб, сөййәрин месген тутан өйүңи – Сениң шөхратыңың месген тутан яшалгасыны.
Реббиң ишлерине, Онуң эллериниң ишине үнс бермейәндиклери себәпли, Ол вейран эдер олары хем-де гайдып бина этмез олары.
Эй, әхли халклар, эл чарпышың! Худая хешелле какың!
Шонда Сениң ёлларыңы битабынлара өвредерин мен, гүнәкәрлер хем Саңа өврүлер.
Гой, даглар халка абаданлык хабарыны гетирсин, депелер адалаты, гой, ыглан этсин.
«Мениң әхли гөзбашларым Сионда» дийип, багшылар ве тансчылар бирагыздан айдарлар.
Реб беркитме болар эзилйәнлере, беркитме болар мушакгатлык вагтында.
Олар гарраса-да, миве гетирйәрлер, элмыдама ширели хем-де яшылдыр.
Реббиң ады берк галадыр, догручыллар онуң ичине өзүни атып ховпсуз болярлар.
Сен ёксуллара пена, мәтәчлере мәтәчлигинде пена болдуң, тупандан гораян гачыбаталга, ыссыдан гораян көлеге болдуң. Рехимсизлериң гахарлы деми дивара урулян тупан кимин,
Оларың херси елден букы, тупандан пена, гурак ерде булаклар, тешне юртдакы улы гаяның көлегеси дек болар.
Сизиң араңызда Ребден горкуп, Онуң гулуның сөзүне гулак асян бармы? Гараңкылыкда гезйән, ышыгы болмадык, Реббиң адына бил баглап, Худайына даянсын.
Реб мениң гүйҗүм хем галамдыр, бетбагтлык гүнүнде Пенакәримдир! Дүнйәниң дөрт күнҗүнден миллетлер Сениң хузурыңа гелип: «Бизиң ата-бабаларымыз диңе ялан затлары, өзлерине бирҗик-де пейдасы болмадык бидерек бутлары мирас алдылар» диерлер.
Мени ховп астына салма, бетбагтлык гүни пенакәрим Сенсиң.
«Ысрайыл Худайы Реб шейле диййәр: „Бу ерден бабыллыларың юрдуна сүргүн эдилен Яхуда есирлерини бу говы инҗирлер ялы ягшы саярын.
шатлыкдыр гүлки сеси, өйленйән йигит билен гелниң той сеси, Реббиң өйүне шүкүр садакаларыны гетирип, шу айдымы айдянларың сеси яңланар: ‘Хөкмүрован Реббе алкыш болсун! Чүнки Реб ягшыдыр, садык сөйгүси бакыдыр!’ Мен юрдуң өңки абаданчылыгыны озалкысы ялы гайтарып берерин. Муны Реб айдяндыр“.
Реб Өзүне бил баглаянлара, Өзүни йүрекден агтарянлара ягшыдыр.
Небукаднесар шейле дийди: «Шадрагың, Мейшагың ве Абеднегоның Худайына алкыш болсун! Перишдесини иберип, Өзүне бил баглан гулларыны халас этди. Олар патышаның буйругына боюн болмадылар. Өзлериниң Худайындан башга худая гуллук я сежде этмезлик үчин, җанларыны ховп астына салдылар.
Патыша муңа гаты бегенди ве Даныели чукурдан чыкармаклыгы буюрды. Шейдип, Даныел чукурдан чыкарылды, онда хич хили яра ызы ёкды, чүнки ол өз Худайына бил баглапды.
Реб гүммүрдейәр Сиондан хем сесленйәр Иерусалимден. Асман билен ер лерзана гелйәр. Эмма Реб Өз халкына пенадыр, хем ысрайыл халкы үчин галадыр.
Иерусалимде песпәл, пукара адамлары аман галдырарын, олар Маңа бил багларлар.
Ол Худая сыгынярды. Эгер Худай халаян болса, гой, хәзириң өзүнде Оны халас этсин. Ханы, Ол: „Мен Худайың Оглудырын“ диййәр-дә» дийишйәрдилер.
Шонда Мен олара: „Эй, яманлык эдйәнлер, Мен сизи асла танамок, ёк болуң янымдан!“ дийип, ачык айдарын.
Мен говы чопандырын. Эдил Атамың Мени, Мениңем Атамы танайшым ялы, Мен гоюнларымы танаяндырын. Олар-да Мени танаяндырлар; Мен гоюнларым үчин җанымы пида эдйәрин.
Мениң гоюнларым сесиме гулак асярлар, Мен хем олары танаярын, олар Мениң ызыма дүшйәрлер.
Худайың мәхрибанлыгы ве берклиги барада ойланың. Ол йыкыланлар үчин беркдир, сизиң үчин болса мәхремдир. Эгер сиз Онуң мәхрибанлыгына бил багласаңыз, Ол хем сизе мәхрем болар. Эгер бил багламасаңыз, сиз хем кесилип ташланарсыңыз.
Инди болса сиз Худайы танаярсыңыз, догрусы, Худай тарапындан таналянсыңыз. Шундан соң сиз нәдип шол эҗиз ве ярамаз йөрелгелере доланярсыңыз?! Я-да гайтадан оларың гулы болмак ислейәрсиңизми?
Эмма хер ничик болса-да, Худайың тутан биняды берк дурандыр. Бу бинят «Реб Өзүниңкилери танаяндыр», «Реббиң адыны ыкрар эдйән хер кес яманлыкдан узакда дурсун» диен сөзлер билен мөхүрленендир.