7 Диләң, сизе берлер; агтарың, тапарсыңыз; гапыны какың, сизе ачылар.
7 Diläň, size berler; agtaryň, taparsyňyz; gapyny kakyň, size açylar.
Шол гүн Ысхагың хызматкәрлери онуң янына гелип, өз газан гуюлары хакында оңа гүррүң бердилер. Олар Ысхага: «Биз сув тапдык» дийдилер.
Гибгонда гиҗе Сүлейманың дүйшүне Реб гирди. Худай оңа: «Диле, дилән задыңы берерин» дийди.
Реб Өз мукаддес ыбадатханасындадыр; Онуң тагты гөклердедир. Онуң гөзлери сынлаяр, назары адамзады барлаяр.
Реб халкың гүйҗүдир, сечип-сайланының халас беркитмеси Олдур.
Җанымың кастына чыканлар, гой, утанып масгара болсун; маңа гаршы эрбетлик ниетләнлер ызына дөнсүн, йүзи гызарсын.
Гахарың зерарлы тенимиң абат ери ёк, гүнәм зерарлы беденимде саглык ёк.
Шонда Сениң ёлларыңы битабынлара өвредерин мен, гүнәкәрлер хем Саңа өврүлер.
Эй, Худайым, мени халас эт эрбедиң элинден, адалатсыз билен залымың пенҗелеринден.
Сион бабатда шейле айдылар: «Бу адам хем, ол адам хем шу ерде доглан». Бейик Худайың хут Өзи оны беркарар эдер.
Мени сөййәнлери сөййәрин, мени ыхлас билен агтарянлар тапярлар.
Инди туруп, шәхере чыкарын, көчелерден, мейданчалардан көңүл ашыгымы агтарарын. Гөзләп тапмадым оны.
Эй, Сионың-Иерусалимиң халкы, агламарсыңыз инди сиз! Перят эдениңизде, сизе мерхемет эдер Ол, оны эшиденинде, сизе җогап берер.
„Мени чагыр, саңа җогап берейин, сениң билмейән бейик хем пынхан затларыңың сырыны айдайын“.
Реб ысрайыл халкына шейле диййәр: «Мени агтарың, шонда яшарсыңыз!
Ене сизе шуны айдярын: эгер араңыздан ики адам ислендик зады дилемек үчин бир ылалашыга гелсе, гөкдәки Атам дилеглери битирер.
Иманыңыз бар болса, дога-дилег эдениңизде, нәме дилесеңиз, аларсыңыз» дийип җогап берди.
Сиз болса өңүрти Худайың Шалыгыны ве Онуң догрулыгыны агтарың, шонда бу затлар хем сизе онуң үстүне гошулып берлер.
Шейлеликде, сиз эрбет болубам өз чагаларыңыза оңат пешгешлер бермеги билйән болсаңыз, онда гөкдәки Атаңыз Өзүнден дилейәнлере хас-да көп аҗайып пешгешлер бермезми?
Элбетде, дилән алар, агтаран тапар, гапы какана ачылар.
Шонуң үчин сизе диййәрин: дога-дилег эдип, Худайдан соран хер бир задыңызы эййәм аландыгыңыза ынаның, ол сизе берлер.
Өй эеси туруп, гапыны гулпланда, сиз дашарда галып, гапыны какарсыңыз ве: „Ага, бизе гапыны ачай-да!“ дийип ялбарарсыңыз. Ол хем сизе: „Мен сизи танамок, ниреден гелениңизи-де билемок“ дийип җогап берер.
Онсоң Иса шәгиртлерине оларың хемише Худая дога эдип, асла рухдан дүшмезлигиң зерурлыгы хакда бир тымсал айдып берди:
Сиз Мени дәл-де, Мен сизи сайладым. Мен сизиң гидип, хич солмаян миве бермегиңиз үчин сайлап-сечдим. Шоңа гөрә Мениң адым билен Атадан нәме дилесеңиз, Ол сизе берер.
Менде месген тутуп, сөзлерими йүрегиңизде сакласаңыз, нәме дилесеңиз, сизе берлер.
Иса оңа: «Сен Худайың пешгешини ве өзүңден сув диләниң кимдигини билседиң, өзүң Ондан сув диләрдиң, Ол-да саңа яшайыш сувуны берерди» дийди.
Худайдан шан-шөхрат, хормат ве өлмезлиги агтарып, хемише ягшылык эдйәнлере Ол бакы яшайшы берер.
Дүшүнйән асла ёк, Худайы агтарян-да ёк.
Иман этмейән адам хич вагт Худайы хошнут эдип билмез. Худая якынлашан адам Онуң барлыгына ве Өзүни агтарянлары сылаглаҗакдыгына ынанмалыдыр.
Иман билен эдилен дога-дилег нәсага шыпа берер, Реб оны аяга галдырар. Эгер ол гүнә газанан болса, онуң гүнәси гечилер.
Ондан нәме дилесек аларыс, себәби биз Онуң буйрукларыны берҗай эдип, Оны хошнут эдйән ишлери эдйәндирис.