32 Эмма олар бу сөзлере дүшүнмедилер, сорамага-да горкдулар.
32 Emma olar bu sözlere düşünmediler, soramaga-da gorkdular.
Соңра Иса сачак башында отуран Онбирлериң өзлерине гөрнүп, имансыздыклары, йүреклериниң текепбирдиги үчин олара кәеди. Себәби олар Онуң дирелендигини гөрен адамлара ынанмандылар.
Иса олара: «Эйсем, сиз хем дүшүнеңзокмы? Адамың ичине гирен хич бир задың оны мурдар этмейәндигини билмейәрсиңизми?
Эмма Иса өврүлип, шәгиртлерине серетди ве Петруса: «Чекил өңүмден, шейтан! Сен Худайың ишлерини дәл-де, ынсан ишлери хакда ойланярсың» дийип кәеди.
Шәгиртлер Онуң бу сөзүни йүреклеринде саклап, өлүмден дирелмегиң нәме аңладяндыгы барада бири-бирлеринден сораярдылар.
Шәгиртлер бу затларың хич бирине дүшүнмедилер. Бу сөзлериң манысы олардан гизленилгиди. Олар Онуң нәме хакда гүррүң эдйәнини билмедилер.
Эмма олар Онуң нәме дийҗек боляндыгына дүшүнмедилер.
Онсоң Мукаддес Язгылара дүшүнмеклери үчин, оларың аңларыны ачды.
Эмма олар бу сөзе дүшүнмедилер. Бу сөзүң манысы олар үчин гизлин болуп галды, олар бу барада Исадан сорамага-да горкдулар.
Шәгиртлери шол вагт бу затлара дүшүнмедилер. Эмма Иса шөхратландырыландан соңра бу сөзлериң Ол хакында языландыгы ве өзлериниң муны язылышы ялы эдендиклери оларың ятларына дүшди.
Иса Өзүне сораг бермек ислейәндиклерини билип, шейле дийди: «Аз вагтдан соң Мени гөрмерсиңиз, эмма көп вагт гечмәнкә, ене Мени гөрерсиңиз диййәним үчин бири-бириңизе сораг берйәрсиңизми?
Эдил шол вагт Исаның шәгиртлери гелдилер ве Онуң бир аял билен геплешип дуранына хайран галдылар. Эмма хич ким: «Эдйәниң нәме?» я-да «Бу аял билен нәме үчин геплешйәрсиң?» дийип сорамады.