34 Онсоң гөге бакып, улудан демини алды-да: «Эффата!», ягны «Ачыл» дийди.
34 Onsoň göge bakyp, uludan demini aldy-da: «Effata!», ýagny «Açyl» diýdi.
Көп вагтың гечмеги билен Мүсүр патышасы дүнйәден өтди. Ысрайыллар болса хениз хем гулчулыкда эзилйәндиклеринден налап, көмек сорап перят этдилер. Оларың зулум астында эдйән ахы-наласы Худая барып етди.
Ол әсгерилмеди, ынсанлар оны рет этди, ол дерди, хассалыгы билйән адамды; адамлар ондан йүзлерини өвүрдилер, ол әсгерилмеди, хич затча-да гөрмедик оны биз.
Исаның ол адама йүреги авады. Ол элини узатды-да, оңа дегрип: «Ислейәрин, тәмиз бол!» дийди.
Өйлән сагат үчде Иса гаты сес билен гыгырып: «Элохи, Элохи! Лема сабактани?», ягны: «Худайым, Худайым! Нәме үчин Мени терк этдиң?» дийди.
Чаганың элинден тутуп, оңа: «Талита кум!» дийди. Бу болса «Гызҗагаз, саңа диййәрин: Тур!» диймекдир.
Иса бәш чөрек билен ики балыгы алып, гөзлерини гөге дикип шүкүр этди ве чөреклери бөлүшдирип, халка пайлар ялы, шәгиртлерине берди. Ики балыгы-да оларың хеммесине пайлады.
Яңкы адамың гулаклары шобада ачылып, дили дүрс геплемәге башлады.
Ол хем ах чекип: «Нәме үчин бу несил аламат талап эдйәр? Сизе догрусыны айдярын, бу несле хич бир аламат гөркезилҗек дәлдир» дийди.
Иса оңа: «Гой, гөзлериң ачылсын! Иманың саңа шыпа берди» дийди.
Иса Иерусалиме голайланда, оны гөрүп аглады.
Онсоң Иса барып, табыда элини дегирди, оны гөтерип барянлар сакландылар. Иса: «Эй, яш йигит, саңа диййәрин, тур!» дийди.
Меръемиң ве онуң билен биле гелен яхудыларың аглаяныны гөренде, Исаның калбыны чуңңур гынанч гаплап, йүреги гыйылды.
Исаның гөзлеринден боюр-боюр яш акды.
Шол вагт Исаның йүреги гыйым-гыйым болуп, мазарың янына барды. Мазар бир говакды, онуң агзына болса даш гоюпдылар.
Шейлеликде, дашы айырдылар. Иса гөзүни гөге дикип: «Эй, Ата, Мени эшидениң үчин Саңа шүкүр эдйәрин.
Шу сөзлерден соң Ол гаты сес билен: «Лазар, дашары чык!» дийип гыгырды.
Бу затлары айдансоң, Иса гөзлерини гөге дикип, шейле дийди: «Эй, Атам, пурсат гелди. Оглуңы шөхратландыр, Оглуң хем Сени шөхратландырсын.
Петрус оңа: «Эней, Иса Месих саңа шыпа берйәр. Ериңден тур-да, ёрган-дүшегиңи йыгна!» дийди. Ол хем шобада еринден турды.
Петрус хеммәни дашары чыкарды ве дыза чөкүп, Худая дога этди. Соңра ол җеседе тарап өврүлип: «Тавита, тур!» дийди. Аял гөзлерини ачды, Петрусы гөрүп, дик отурды.
Баш Руханымыз асла гүнә этмедик хем болса, эдил биз ялы әхли тарапдан сынаглара салныпды. Шонуң үчин хем Ол бизиң эҗизликлеримизе дүшүнйәр.