52 Олар хенизем чөрекли мугҗыза дүшүнмәндилер, бу оларың аңына барып етенокды.
52 Olar henizem çörekli mugjyza düşünmändiler, bu olaryň aňyna baryp ýetenokdy.
Я Реб, нәме үчин бизи Өз ёлларыңдан азашдырярсың, Сенден горкмазымыз ялы йүреклеримизи гатадярсың? Өз бенделериң хатырасына, Мирасың болан тирелериң хатырасына ыза долан.
Соңра Иса сачак башында отуран Онбирлериң өзлерине гөрнүп, имансыздыклары, йүреклериниң текепбирдиги үчин олара кәеди. Себәби олар Онуң дирелендигини гөрен адамлара ынанмандылар.
Иса төверегиндәкилере гахар билен бакып, оларың доңйүрекдигине гынанды. Яңкы адама: «Элиңи узат!» дийди. Ол хем элини узатды велин, эли долы сагалды.
Иса олара: «Эйсем, сиз хем дүшүнеңзокмы? Адамың ичине гирен хич бир задың оны мурдар этмейәндигини билмейәрсиңизми?
Иса олара: «Вах, сиз акмаклар! Пыгамберлериң айданларына гич ынанянлар!
«Худай оларың гөзлерини көр этди, йүреклерини гататды. Гой, гөзлери билен гөрмесинлер, гулаклары билен эшитмесинлер, аңлары билен аңламасынлар, Маңа дөнүп, шыпа тапмасынлар».
Инди нәме? Ысрайыл халкы догрулыга ымтылса-да, оңа етип билмеди. Оңа диңе сайланып-сечиленлер етди, галанлары болса өз доң йүреклериниң ыгтыярына табшырылды.