17 Онсоң халк өзлериниң юрдундан гитмеги үчин, Иса ялбармага башлады.
17 Onsoň halk özleriniň ýurdundan gitmegi üçin, Isa ýalbarmaga başlady.
Онсоң Абымелек Ысхага: «Бу ерден гит, чүнки сен бизден зор чыкдың» дийди.
Онсоң ол аял Ыляса: «Эй, Худайың адамы, мениң билен нәме ишиң бар? Сен маңа гүнәми ятладып, мениң оглумы өлдүрмәге гелдиңми?» дийди.
Онсоң шәхериң тутуш илаты Иса билен душушмага гелди. Оны гөренлеринде, өзлериниң шәхеринден гитмегини сорап, Иса ялбардылар.
«Эй, насыралы Иса! Бизиң билен нәме ишиң бар? Бизи ёк этмәге гелдиңми? Мен Сениң кимдигиңи билйәрин, Сен Худайың Мукаддесисиң» дийип гыгырды.
Батлы сес билен гыгырып: «Эй, Иса! Эй, Бейик Худайың Оглы, мениң билен нәме ишиң бар? Ялбарян, Худайың хакы үчин мени гынама!» дийди.
Симун Петрус муны гөренде, Исаның аягына йыкылып: «Эй, Агам! Мениң янымдан айрыл, мен бир гүнәли адам!» дийди.
Онсоң әхли герасалылар ве шол себитиң илаты Исадан өз янларындан гитмегини хайыш этдилер, себәби олары улы горкы гаплап алыпды. Иса хем гайыга мүнүп, ызына гайтды.
Хәкимлер гелип, олардан өтүнч сорадылар ве зындандан алып чыкдылар. Соңра олара шәхерден гитмеклерини хайыш этдилер.
Нәме үчин биз бу гүн өлмели? Чүнки бу бейик от бизи яндырар. Эмма Худайымыз Реббиң сесини мундан артык эшитсек биз өлерис.