45 Ол геле-гелмәне Исаның янына барды-да: «Мугаллым!» дийип, Оны өпди.
45 Ol gele-gelmäne Isanyň ýanyna bardy-da: «Mugallym!» diýip, Ony öpdi.
Өкүз өз эесини танаяр, эшек-де эесиниң ахырыны, эмма Ысрайыл Мени танамаяр, халкым Маңа дүшүнмейәр».
Эй, Мениң адымы кемсидйән руханылар, Хөкмүрован Реб сизе шейле диййәр: «Огул атасыны, гул хоҗайыныны сылаяр. Эгер Мен ата болсам, ханы Маңа сылаг-хорматыңыз? Эгер Мен хоҗайын болсам, ханы сизиң Менден горкыңыз? Гайтам сиз: „Биз нәдип Сениң адыңы кемситдик?“ диййәрсиңиз.
Олар гелип, Ондан: «Мугаллым! Биз Сениң догручылдыгыңы, хич киме тарапгөйлик этмейәндигиңи билйәрис, себәби Сен адамларың дереҗесине бакман, Худайың ёлуны хакыкат билен өвредйәрсиң. Ханы айт, императора салгыт төлемек догрумы я-да догры дәл? Төләлими я-да төлемәли?» дийип сорадылар.
Иса хайынлык эден Юдас олар билен: «Мен кими өпсем, Иса Шолдур. Оны тутуң-да, гораг астында алып гидиң» дийип геплешипди.
Онсоң адамлар Исаны тутуп, эле салдылар.
Нәме үчин Маңа: „Я Реб! Я Реб!“ дийип-де, айданларымы этмейәрсиңиз?
Иса оңа: «Меръем!» дийди. Ол хем Оңа тарап гаңрылып середип: «Раббуни!» дийди. (Бу арамейче «Мугаллымым» диймекдир.)
Шу аралыкда шәгиртлери Иса: «Мугаллым, чөрек ийип отур!» дийип, хөдүр этдилер.