46 Нәме үчин Маңа: „Я Реб! Я Реб!“ дийип-де, айданларымы этмейәрсиңиз?
46 Näme üçin Maňa: „Ýa Reb! Ýa Reb!“ diýip-de, aýdanlarymy etmeýärsiňiz?
Эй, Мениң адымы кемсидйән руханылар, Хөкмүрован Реб сизе шейле диййәр: «Огул атасыны, гул хоҗайыныны сылаяр. Эгер Мен ата болсам, ханы Маңа сылаг-хорматыңыз? Эгер Мен хоҗайын болсам, ханы сизиң Менден горкыңыз? Гайтам сиз: „Биз нәдип Сениң адыңы кемситдик?“ диййәрсиңиз.
Бир салымдан бейлеки гызлар хем гелип: „Ага! А-хов, ага! Гапыны ачай-да, биз гелдик“ диййәрлер.
Бир чувал алан хем гелип: „Хоҗайын, мен сениң гаты өздиенли адамдыгыңы билйәрдим. Сен экмедик ериңден орярсың, сепмедик ериңден йыгярсың.
Шонда олар: „Я Реб, биз Сени хачан ач, тешне, кесеки, ялаңач, хасса я-да туссаглыкда гөрүп-де, Саңа хызмат этмедик?“ дийип сорарлар.
Өз-өзүңизи алдамаң: Худай Өзүни яңсыладян дәлдир. Адам нәме эксе, шоны хем оряндыр.
Худайың сөзүни йөне бир диңләп гойман, эйсем, онда айдыланлары ерине етириң, ёгсам сиз өзүңизи алдаянсыңыз.