7 Шонуң үчин Сен маңа сежде этсең, буларың бары Сениңки болар» дийди.
7 Şonuň üçin Sen maňa sežde etseň, bularyň bary Seniňki bolar» diýdi.
Текепбирлер диййәр: «Худай биләермикә? Бейик Худай мундан хабарлымыка?»
Реб шейле диййәр: «Мүсүриң байлыгы, Эфиопия сөвдасы, узын бойлы сабалылар саңа гелерлер, сениңки болар. Гандаллы гуллар яныңа гелип, сениң ызыңа эерерлер, саңа тагзым эдип ялбарарлар: „Худай диңе сениң билендир, башгасы ёкдур; Ондан башга худай ёкдур“».
Алтыны торбадан гуйянлар, күмши терезиде чекйәнлер бир зергәри хакына тутярлар, ол-да олардан бир худай ясаяр; олар ере йүзин дүшүп, оңа сежде эдйәрлер.
Олар өе гирип, чага билен эҗеси Меръеми гөрдүлер. Шонда дыза чөкүп, Оңа сежде этдилер-де, хазыналарыны ачып, алтын, хошбой түтетгилер ве мүр совгат бердилер.
Ол Исаның аякларына йыкылып, Оңа миннетдарлык билдирди. Бу адам самариялыды.
Иблис Иса: «Мен буларың әхлисиниң хөкүмдарлыгыны ве шан-шөхратыны Саңа берейин. Булар маңа берилди, мен хем оны исләниме берип билйәрин.
Иса оңа: «„Худайыңыз Реббе сежде эдиң, диңе Оңа гуллук эдиң“ дийип хем язылгыдыр» дийип җогап берди.
Ол Исаны гөренде, гыгырып гойберди. Онуң өңүнде ере йүзин йыкылып, батлы сес билен: «Эй, Иса, Бейик Худайың Оглы! Мениң билен нәме ишиң бар? Ялбарян, мени гынама» дийди.
Мен Ёханна булары гөрдүм ве эшитдим. Булары эшиденимден ве гөренимден соң, бу вакалары маңа гөркезен перишдә сежде этмекчи болуп, онуң аякларына йыкылдым.
йигрими дөрт яшулы тагтда Отураның өңүнде йүзин дүшүп, бакы яшаян Худая сежде эдйәрдилер, тәчлерини тагтың өңүнде гоюп:
Ол дүйрленен кагызы элине аланда, дөрт махлук ве йигрими дөрт яшулы Гузының өңүнде йүзин дүшүп, Оңа сежде этдилер. Оларың хер бириниң элинде арфа ве якымлы ыслы түтетгиден долы алтын кәсе барды. Бу якымлы ыслы түтетгилер Худайың халкының дога-дилеглеридир.