36 Шела Кейнаның, Кейнан Арпакшадың, Арпакшат Самың, Сам Нухуң, Нух Лемегиң,
36 Şela Keýnanyň, Keýnan Arpakşadyň, Arpakşat Samyň, Sam Nuhuň, Nuh Lemegiň,
Адам йүз отуз яшындака, ондан өз кешбинде, өзүне меңзеш бир огул дүнйә инди. Ол оглуның адына Шис дакды.
Нух Худайың буйран затларының хеммесини ерине етирди.
Шол гүн Нух, онуң огуллары Сам, Хам, Яфес, Нухуң аялы хем-де гелинлери гәмә мүндүлер.
Реб ер йүзүндәки әхли җанлы-җандарлары сүпүрип ташлады; ынсанлар, маллар, хайванлар, сүйрениҗилер ве гушлар ер йүзүнден сүпүрилип ташланды. Диңе Нух ве онуң янындакылар дири галдылар.
Нух хем-де онуң билен гәмиде болан хайванлардыр малларың әхлисини Худай ятдан чыкарманды. Худай ерде шемал өвүсдирди; сув чекилмәге башлады.
Худай Нуха хем-де онуң огулларына шейле пата берди: «Өрңәң, көпелиң, ер йүзүни долдурың.
Сам, Хам, Яфес Нухуң гәмиден чыкан огулларыды. (Хам Кенганың атасыды.)
Адамдан Шис, Шисден Энош, Эношдан Кейнан,
Самың несиллери: Эйлам, Ашур, Арпакшат, Лут, Арам, Ус, Хул, Гетер, Мешек.
Эгер шу үч адам Нух, Даныел ве Эйюп ол ерде болсалар-да, олар догручыллыклары билен диңе өз җанларыны халас эдип билерлер. Муны Хөкмүрован Реб диййәр.
Адамлар Нухуң гәмә мүнен гүнүне ченли ийип-ичип, өйленип, дурмуша чыкып, аркайын яшап йөрдүлер. Соңра әпет сил гелип, барыны ёк этди.
Нахор Серугың, Серук Регувың, Регув Пелегиң, Пелек Эбериң, Эбер Шеланың,
Лемек Метушеланың, Метушела Ханогың, Ханок Ередиң, Ерет Махалалелиң, Махалалел Кейнаның,
Нух ичерсиндәкилериң халас болмагы үчин иман аркалы бир гәми ясады. Ол хениз болмадык вакалар хакда Худайдан дуйдурыш аланда, Ондан горкуп, Оңа гулак асды. Шейлеликде, бүтин дүнйә җеза сезевар болды, Нух болса иманы аркалы акланды.
Бу рухлар гадым заманда Нухуң гәмиси ясалып йөркә, Худай хениз сабыр-такатлык эдип гарашярка, Оңа табын болмадылар. Шол гәмиде болса аз адам, җеми секиз адам сув аркалы халас болды.
Худай гадымы дүнйәни хем аямады. Ол худайсызлар дүнйәсини сил алдырды, диңе догручыллыгың вагызчысы Нухы ве ондан башга еди кишини аман галдырды.