18 Сизе шуны айдярын: Худайың Шалыгы гелйәнчә, шерабы гайтадан ичмерин» дийди.
18 Size şuny aýdýaryn: Hudaýyň Şalygy gelýänçä, şeraby gaýtadan içmerin» diýdi.
Дийди: «Сайлап-сеченлериме сиз эл дегирмәң, пыгамберлериме яманлык этмәң».
Эй, эзизим, гелинлигим, мен багыма гелйәрин; мүрүм билен атырымы йыгнаян, бал өйҗүгими, балымы иййән, шерабымы, сүйдүми ичйән. Ийиң, эй, сөйгүли ярлар! Эй, ышкың есирлери, ийип-ичиң, ышкдан мес болуң!
Хөкмүрован Реб бу дагда әхли халклар үчин бол иймитли, сап шераплы, йиликли, бол этден, сүзүлен сап шераплы мейлис гурар.
Эй, тешнелер, сува гелиң! Эй, пулсузлар, гелиң, галла сатын алың, ийиң! Гелиң, шерабы, сүйди пулсуз алың!
Шол патышаларың дөврүнде Гөгүң Худайы хич вагт даргадылмаҗак, башга халкың элине гечмеҗек бир патышалык гурар. Бу патышалык бейлеки патышалыкларың әхлисини ёк эдип, оларың соңуна чыкар, өзи болса эбедилик галар.
Хөкмүрован Реб халкыны горап саклар. Халк өз душманларыны ёк эдип, сапан билен урушянлары депеләп енҗерлер. Тойда шерап ичен ялы ичип гыгырышарлар. Олар гурбанлык легени ялы гандан долы болуп, гурбанлык сыпасының бурчлары кимин гандан доларлар.
Нәхили аҗайып хем гөзел боларлар! Бол бугдай хем тәзе шерапдан гыз-йигитлер гүл ачарлар.
Мен саңа шуны айдайын: Эй, Петрус! Сен гаясың, Мен йыгнагымы бу гаяның үстүнде гурарын, хатда өлүм-де бу йыгнагымы еңип билмез.
Сизе шуны айдайын: Атамың Шалыгында сизиң билен биле тәзесини ичҗек гүнүме ченли шерабы гайтадан ичмерин» дийди.
Онсоң шераплы кәсәни алып, шүкүр эденинден соң, олара берди, хеммеси ондан ичди.
Сизе догрусыны айдярын: Худайың Шалыгында тәзесини ичҗек гүнүме ченли шерабы гайтадан ичмерин» дийди.
Онсоң олар Исаның агырыларыны кемелтмек үчин, Оңа мүр гарылан шерап хөдүрледилер, эмма Ол ичмеди.
Иса олара шейле дийди: «Сизе догрусыны айдярын: бу ерде дуранларың кәбири Худайың Шалыгының гудрат билен гелйәнини гөрмезден өлмезлер».
Шонуң ялы хем, бу вакаларың боланыны гөрениңизде, Худайың Шалыгының голайландыгыны билиң.
Чүнки Худайың Шалыгында Песах нахарыны иймек үчин хеммәмиз йыгнанянчак, Мен ондан гайдып иймерин» дийди.
Эмма сизе догрусыны айдярын: бу ерде дуранларың кәбири өлмезден өң Худайың Шалыгының гелйәнини гөрерлер».
Ол бизи гараңкылыгың ыгтыярындан бошадып, Өз сөйгүли Оглуның Шалыгына гетирди;
Үзүм агаҗы олара: „Мен нәме худайларың ве адамларың гөвнүни гөтерйән ширин-шербетими ташлап, агачларың үстүнден хөкүм сүрмәге гидеринми?“ дийип җогап берипдир.