17 Төврадың екеҗе нокадының йитенинден, асман билен ериң йитени аңсатдыр.
17 Töwradyň ýekeje nokadynyň ýiteninden, asman bilen ýeriň ýiteni aňsatdyr.
От гураяр, гүл соляр, эмма Худайымызың сөзи эбеди галяр.
Гөзлериңизи гөклере дикиң, ашага, ере середиң; гөклер түссе кимин йитип гидер, ер йүзи эшик кимин тозар; онда яшаянлар хем чыбын дек өлерлер, эмма Мен ынсанлары бакы халас эдерин, олары азат эдерин.
Сизе догрусыны айдярын, асман билен ер өтйәнчә, әхли зат амала ашянча, Төвратдан екеҗе харп-да, бир нокат-да өчмез.
Асман билен ер өтер, эмма Мениң сөзлерим асла өтмез.
Онда нәме? Иман аркалы Мусаның Кануныны ятырярысмы? Ёк! Терсине, биз оны беркарар эдйәрис.
эмма Реббиң сөзи эбеди галар». Сизе вагыз эдилен хабар, ине, шудур.
Эмма Реббиң гүни гиҗеки огры кимин гелер. Шонда асман улы гүпүрди билен йитер, асман җисимлери янып даргар, ер ве онда эдилен әхли ишлер әшгәр болар.
Соңра мен улы ак тагт ве онуң үстүнде Отураны гөрдүм. Ер, гөк Онуң хузурындан йитип гитди, олары соңра тапып-да болмады.
Онсоң мен бир тәзе гөк билен бир тәзе ер гөрдүм. Чүнки өңки гөк ве ер айрылыпды. Инди хич бир деңиз хем ёкды.
Ол Өз халкының гөзлериниң хер бир гөзяшыны сүпүрер. Инди не өлүм, не-де яс, не агы, не-де агыры болар. Чүнки өңки затлар гечип гитди».