64 Шол вагт Зекаряның дили ачылып, Худая өвги айдып, геплемәге башлады.
64 Şol wagt Zekarýanyň dili açylyp, Hudaýa öwgi aýdyp, geplemäge başlady.
Реб оңа: «Адамың агзыны ким яратды? Оны лал я-да кер эдйән ким? Ким оңа гөреч берйәр я-да ким оны көр эдйәр? Бу Мен Реб дәлми нәме?
Шол гүн сиз, ысрайыллар шейле диерсиңиз: «Я, Реб Саңа шүкүр эдерин, Сен бизе гахарланан хем болсаң, гахарың совулды, теселли бердиң бизе Сен.
Соңра Реб элини узадып, агзыма дегирди ве маңа шейле дийди: «Ине, Мен сөзлерими сениң агзыңа салдым.
Мен ол гүн ысрайыл халкына гүйч берерин, оларың арасында саңа сайрап дуран дил берерин. Онсоң олар Мениң Ребдигими билерлер».
Эмма Мен сениң билен геплешип, дилиңи ачарын ве сен олара: „Хөкмүрован Реб шейле диййәр!“ диерсиң. Гой, диңлән диңлесин, диңлемедик йүз өвүрсин, чүнки олар бир питнечи халкдыр».
Яңкы адам гелмезинден өң, агшам Реббиң эли мениң үстүмдеди. Эртеси ирден яңкы адам яныма гелмәнкә, Реб маңа дил битирди. Дилим ачылды, инди мен лал дәлдим.
Арвах-җын ковландан соң, лал адам геплемәге башлады. Халк муңа хайран галып: «Ысрайылда хич хачан бейле зат гөрлен дәлдир» дийишди.
Сен мениң белленен вагтда амала ашҗак сөзлериме ынанмадың. Шонуң үчин хем сениң дилиң тутулып, шу затларың амала ашҗак гүнүне ченли гепләп билмерсиң» дийип җогап берди.