10 Мени агтаран халкым үчин Шарон сүрүлере өри, Акор җүлгеси сыгырлара ятак болар».
10 Meni agtaran halkym üçin Şaron sürülere öri, Akor jülgesi sygyrlara ýatak bolar».
Шаронлы Шитрай Шарондакы ири маллара, Адлайың оглы Шапат җүлгелердәки ири маллара,
Гатлар Гилгатдакы ве Башандакы галаларында хем-де Шароның өри мейданларында яшадылар.
Юрт яс тутуп, рухдан дүшйәр, Ливан утанчдан саралып-соляр, Шарон Араба чөли киминдир; Башан ве Кармел япракларыны дөкйәр.
Гүл-пүрчүк болар ол, шатлыкдан, гуванчдан яңа нагма айдар. Ливаның гөзеллиги, Кармелиң, Шароның гөрки берлер оңа. Олар Реббиң шөхратыны, Худайымызың шан-шөхратыны гөрерлер.
Реб шейле диййәр: «Эй, догрулыгы ызарлаянлар, эй, Ребби агтарянлар, Маңа гулак гоюң! Кесилип алнан гаяңыза, газылып чыкарылан чукурыңыза середиң.
Ребби тапылярка, агтарың, якындака, чагырың.
Мени агтарарсыңыз; бүтин йүрегиңиз билен агтаран махалыңыз Мени тапарсыңыз.
Хөкмүрован Реб шейле диййәр: „Ынсансыз ве хайвансыз хараба болуп галан бу ерде, онуң әхли шәхерлеринде ене чопанларың өз сүрүлерини бакҗак яйлалары болар.
Ысрайылы ене өз өрүсине гетирерин, ол Кармелде, Башанда отлап, Эфрайым дагындакы Гилгатда герк-гәбе дояр.
Ол ерде Мен оңа үзүм багыны берерин. Акор дересини Умыт гечелгесине өврерин. Шонда яшлык гүнлеринде болшы ялы, Мүсүр топрагындан чыканда болшы кимин, айдымлар айдар.
Лидада ве Шарон дүзлүгинде яшаянларың хеммеси Энейи гөрүп, Ребби иман этдилер.