7 «Мен сени бир салым терк этдим, йөне бейик рехим билен сени йыгнарын.
7 «Men seni bir salym terk etdim, ýöne beýik rehim bilen seni ýygnaryn.
Оян сен, эй, мениң йүрегим. Ояның, арфа хем лира! Мен даңы оярарын нагмалар билен.
Маңа гурлан тордан Сен мени чыкар, чүнки Сен мениң пенамсың.
Сениң элиңе табшырярын мен өз рухумы; мени халас этдиң, я Реб, хакыкатың Худайы.
Шол гүн Ашурдан, Мүсүрден, Патросдан, Эфиопиядан, Эйламдан, Шингардан, Хаматдан ве адаларда аман галан халкыны ызына гетирмек үчин, Таңры икинҗи гезек элини узадар.
Ол миллетлер үчин байдак галдырар, Ысрайылың сүргүндәкилерини топлар, ер йүзүниң дөрт күнҗегинден, Яхуданың дарганларыны йыгнар.
Шол гүн сиз, ысрайыллар шейле диерсиңиз: «Я, Реб Саңа шүкүр эдерин, Сен бизе гахарланан хем болсаң, гахарың совулды, теселли бердиң бизе Сен.
Эмма Реб Якубың неслине рехим эдер, Ысрайылы ене сайлар ве олары өз юрдунда орнашдырар. Кесекилер олара гошулып, ысрайыл халкына бирлешерлер.
Гелиң, эй, халкым, отагларыңыза гириң-де, ичинден япың гапылары! Газап гечйәнчә, аз салым гизлениң.
Шол гүн Реб Евфрат дерясындан Мүсүр дерясына ченли сизи харман дөвеги дей енҗер, ысрайыллары еке-екеден топлар.
Реб Ысрайыла хөкүм этди, ковуп, сүргүн этди; олары газаплы деми билен ковуп чыкарды, гүндогардан өвүсйән ел дек.
Ол сүрүсини чопан кимин бакяр, гузулары Өз элине аляр, олары гөтерип, багрына басяр, эне гоюнлара ёл гөркезйәр.
Шатлыкдан гыгырың, эй, гөклер! Эй, земин, беген! Айдыма гыгырышың, эй, даглар! Реб Өз халкына теселли берди, эҗир чекйәнлере рехим эдер.
Гөзлериңи даш-төвереге айла-да, серет, оларың хеммеси топланып, яныңа гелйәрлер. Барлыгымдан ант ичйәрин, оларың бары сениң үчин безег болар, гелин дек олары дакынарсың. Муны Мен – Реб айдяндырын.
Шонда сен ичиңден диерсиң: „Булары маңа ким догруп берди? Чагасыздым, өнелгесиздим, сүргүн эдилип ковлупдым; эйсем булары ким улалтды? Еке-ялңыз галыпдым, булар ниреден гелип чыкдылар?“».
Реб шейле диййәр: «Эҗеңиз талак зерарлы гитдими? Эйсем бергидар болуп сатдыммы сизи? Ине, сиз өз этмишлериңиз себәпли сатылдыңыз, сизиң языкларыңыз зерарлы эҗеңиз ковулды.
Ысрайылың ковланларыны топлаян Хөкмүрован Реб шейле диййәр: «Мен өйүме эййәм топлананлардан бейлекилерини-де топларын».
Кесекилер диварларыңы дикерлер, оларың шалары саңа хызмат эдерлер; газабымда сени җезаландырдым, йөне мәхримде рехим этдим саңа.
Төвереге сер сал, галдыр башыңы, әхлиси үйшүшип, саңа гелйәрлер. Огулларың узакдан гелерлер, гуҗакда гөтерилер гызҗагазларың.
Мундан бейләк «Терк эдилен» дийилмез саңа, мундан бейләк «Харабалык» дийилмез юрдуңа, эмма саңа «Сөйдүгим», юрдуңа «Әрли» дийлер; Реб сени сөййәр, юрдуң әрли болар.
Реббиң эден әхли ишлерине гөрә Онуң ягшылыгыны, алкышларыны, рехимлерине гөрә, Ысрайыл неслине гөркезен бейик мерхеметини, улы ягшылыгыны агзайын.
Реб шейле диййәр: «Мен оларың ишлерини-де, ниетлерини-де билйәрин. Әхли миллетлери ве диллери бир ере топламак үчин Мен гелйәрин. Олар гелип, Мениң шөхратымы гөрерлер.
Оларың юрды Ысрайыл Мукаддесине гаршы гүнәлерден долы болса-да, өзлериниң Худайы Хөкмүрован Реб Ысрайыл билен Яхуданы терк этмеди.
Чүнки Таңры хич вагт өмүрлик терк этмез.
Ол бирине хасрат чекдирсе-де, бол мерхеметине гөрә рехим-де эдер.
Мен сизи миллетлериң арасындан ызыңыза аларын, әхли юртлардан йыгнап, өз юрдуңыза гетирерин.
Реб диййәр: «Шол гүн Мен майыплары йыгнарын. Ковлан, эҗир гөрен халкымы бир ере топларын.
Эй, Иерусалим! Пыгамберлери өлдүрйән, өзүне ёллананлары дашлаян Иерусалим! Товугың өз җүйҗелерини ганатларының ашагына йыгнайшы ялы, Мен хем сениң чагаларыңы энчеме гезек йыгнаҗак болдум, эмма сиз муны ислемедиңиз.
Чүнки еңил ве вагтлайын мушакгатларымыз бизе җуда аҗайып, бейик ве бакы шөхрат газандырар. Шонда бу мушакгатлар эдил болмадык ялы болар.
Бу ниетиң амала ашырылмалы вагты геленде, Худай ердәки ве гөкдәки әхли затлары бир Баша, ягны Иса Месихе бирикдирер.
диңе шонда Худайыңыз Реб сизе өңки абаданчылыгыңызы гайтарып берер ве рехим-шепагат эдер. Худайыңыз Реб сизи даргадып гойберен башга халкларының ичинден ене-де ызыңыза йыгнар.
Эмма Худай бизе хас бейик мерхемет берйәр. Шоңа гөрә Мукаддес Язгылар шейле диййәр: «Худай текепбирлере гаршыдыр, эмма песпәл адамлара мерхемет эдйәндир».
Эй, сөйгүли доганлар, бир зады унутмаң: Реббиң назарында бир гүн мүң йыл, мүң йыл болса бир гүн ялыдыр.