9 Бу питнечи халк, хилегәр огуллар, Реббиң өвүдине гулак гоймаян огуллардыр.
9 Bu pitneçi halk, hilegär ogullar, Rebbiň öwüdine gulak goýmaýan ogullardyr.
Реб Манаша ве онуң халкына сөзледи, эмма олар Реббе гулак асмадылар.
Аталарымызың гүнәлерини бизе йүклеме, бизи гаршыламага ховлуксын Сениң рехимиң, чүнки җуда тапдан дүшендирис биз.
Ким кануны диңлемезлик үчин гулагыны дыкян болса, онуң Худайдан дилеги-де йигренҗидир.
Эй, Содом баштутанлары, Реббиң сөзүни эшидиң! Эй, Гомора халкы, Худайымызың канунына гулак гой!
Эй, гөк, эшит, эй, ер, гулак гой! Реб шейле диййәр: «Мен чагалары экледим, улалтдым, эмма олар гаршыма баш гөтердилер.
Гүнә эдйән миллетиң, языгы агыр халкың, пислик эдйән зүрятларың, азгынлык эдйән чагаларың халына вай! Олар Ребби терк этдилер, Ысрайылың Мукаддесини әсгермедилер, Ондан йүз өвүрдилер.
Дат гүнүңе, Ашур! Ол гахарымың хасасыдыр! Элиндәки таягыдыр газабым!
Оны худайсыз миллетиң гаршысына, газапланан халкымың гаршысына иберйәрин, оңа таламагы, таланыны олҗа алмагы, олары көчелериң палчыгы кимин аяк астына алмагы буюрдым.
Илатлар харама чыкарды дүнйәни, олар канунлардан чыкдылар, парзлары сакламадылар, эбеди әхти боздулар.
Сиз: «Биз өлүм билен әхт эдишдик, ылалашык баглашдык өлүлер дүнйәси билен; улы бетбагтчылык иненде юрда, гечип гидер, бизе етмез, чүнки биз яланчылыгы пена эдиндик, галплык ичинде гизлендик» дийдиңиз.
«Питнечи халкың дат гүнүне! Олар Мениңкини дәл-де, өз ниетлерини берҗай эдйәрлер; Менден сорашман ылалашык баглашып, гүнә үстүне гүнә гошярлар. Муны Реб айдяндыр.
Сизиң кесирдигиңизи Мен билйәндирин. Еңсе дамарыңыз демирдендир, маңлайыңыз мисдендир.
Одуң сыпалы ялмайшы кимин, гуры отуң алав ичинде ашак чөкүши кимин, оларың көки-де шейле чүйрәр, гүллери тозан кимин гөге соврулар; чүнки олар Хөкмүрован Реббиң кануныны рет этдилер, Ысрайылың Мукаддесиниң сөзүни әсгермедилер.
Ол: «Элбетде, олар Мениң халкым, Мени алдамаҗак огуллардыр» дийди. Шейдип, оларың Халасгәри болды.
Мен өз ислеглерине эерип, яман ёлдан йөрейән питнечи халка, гүнузын эллерими узадып отырын.
Рекабың оглы Ёнадабың өз несиллерине шерап ичмәң диен табшырыгы берҗай эдилйәр. Олар тә шу гүне ченли шерап ичмән, ата-бабаларының табшырыгына гулак асярлар. Мен болсам сизе иргинсиз айтдым, эмма Мени диңлемедиңиз.
Бу неҗис затларың әхлисини этдиңиз; муны Реб айдяндыр. Мен сизе өвран-өвран айданымда гулак асмадыңыз, сизи чагыранымда җогап бермедиңиз.
Мунуң үчин сен олара шейле дий: „Бу өзлериниң Худайы Реббе гулак асмаян, догры ёла гелмейән миллетдир. Хич ким хакыкаты айтмаяр, ол хакда дил хем ярмаяр.
«Ялан үчин диллерини яй кимин эгрелдйәрлер. Юртда оларың гүйҗи нәдогрулык билен гүйчленйәр, чүнки пислик үстүне пислик эдйәрлер, Мени асла танамаярлар». Муны Реб айдяндыр.
Питнечи халка бир тымсал айдып, Хөкмүрован Реб шейле диййәр дий: „Газан атар, газан атар-да, ичине сув гуй.
Гаргыш ве яланчылык, ганхорлык, огурлык ве зына. Җенаятчылык артяр ве ган үстүне ган дөкүлйәр.
Ол сөзе гулак асмады, өвүт алмады, Реббе бил багламады, Худайына якынлашмады.
Эй, бойнуёгынлар, диңлемек ислемейән текепбирлер! Сиз хем эдил ата-бабаларыңыз ялы, Мукаддес Руха хемише гаршы чыкярсыңыз.
Ол дийди: „Гизләйин олардан йүзүми, соңуны гөрейин оларың. Чүнки бидерек несилдир олар, бивепа перзентлердир.
Эмма горкагың, имансызың, кеззабың, ганхорың, зынахорың, җадыгөйүң, бутпаразың ве хемме яланчыларың – әхлисиниң пайына янян күкүртли от көли дүшер. Икинҗи өлүм, ине, будур».
Эмма «итлер», ягны җадыгөйлер, зынахорлар, ганхорлар, бутпаразлар, яланы сөйүп, оны амал эдйәнлер – буларың бары шәхериң дашында галар.