2 Дервезелери ачың, садык, догры миллет ичери гирсин.
2 Derwezeleri açyň, sadyk, dogry millet içeri girsin.
Ачлыгың, тешнелигиң дердинден яңа, оларда ысгын-мыдар галмады.
Мен бир гелмишек ериң йүзүнде, Өз табшырыкларыңы гизлеме менден.
Адалатлы хөкүмлериңе болан күйсегим, элмыдама пагыш-пара эдйәр мениң йүрегим.
Ятлама Сен яшлык гүнәлерими хем-де битабынлык ёдаларымы. Я Реб, садык сөйгиңе гөрә, Өз ягшылыгың хатырасына яда сал мени.
Сиз Мениң үчин руханылар болуп хызмат эдйән, Маңа багыш эдилен мукаддес миллет боларсыңыз“. Ине, сениң ысрайыллара айтмалы сөзлериң шудур».
Ысрайылың бүтин несли Ребде акланар, шөхратланар.
Догрулыкда беркарар эдилерсиң, сүтемден узакда боларсың, горкмарсың; ховп-хатардан даш боларсың, голайлашмаз саңа.
Сениң гаршыңа ясалан яраг дерде ярамаз, хөкүмде гаршыңа чыкян хер дили айыпларсың. Реббиң бенделериниң мирасы шудур, Мен олары акларын». Муны Реб айдяндыр.
Шонда нуруңыз даң кимин ялпылдар, басым шыпа тапарсыңыз, догрулыгыңыз өңүңизден гидер, Реббиң шөхраты ызда горагыңыз болар.
Дервезелериң ачык болар мыдам, миллетлериң өз патышаларының баштутанлыгында байлыкларыны саңа гетирерлери ялы, гиҗе-гүндиз япылмаз.
Юрдуңда мундан бейләк зорлук, серхетлериң ичинде вейранчылык, гыргынчылык болмаз; Худай халас эдйәр, алкыш болсун Худая.
Бүтин халкың догручыл болар, олар юрды бакы эеләрлер, Өзүмиң шөхратланмагым үчин, экен нахалым, эллеримиң ишидир олар.
Сионда яс тутянларың аладасыны этмәге: күлүң дерегине овадан башатгыҗыны, ясың дерегине шатлык ягыны, гамгын рухуң дерегине алкыш донуны бермәге иберди мени. Реббиң шөхратыны гөркезмек үчин экилен догрулык дуб агачлары дийлер олара.
Сионың догрулыгы нур кимин, халас эдилиш янып дуран чыра дей парлаянча, Сионың хатырасына, Иерусалимиң хатырасына дыммарын.
Гечиң, гечиң дервезелерден! Халкың ёлуны тайынлаң! Чекиң, чекиң шаёлы, оны дашлардан арассалаң, халклар үчин байдак дикиң!
Миллетлер догрулыгыңы, патышалар шөхратыңы гөрерлер; Реббиң Өз агзындан чыкан тәзе ат билен атландырыларсың.
Хөкмүрован Реб шейле диййәр: «Ене-де халклар ве көп шәхерлериң илаты гелер.
Худая алкыш окап, бүтин ил ичинде хорматланылярдылар. Худай хем халас боланларың саныны гүнсайын көпелдйәрди.
Эмма сиз бейле дәлсиңиз, чүнки сиз сайланып-сечилен халксыңыз. Сиз патышаның руханылары, мукаддес миллет, Худая дегишли халксыңыз. Худай сизи гараңкылыкдан Өзүниң аҗайып нуруна чагырды. Сиз Онуң шан-шөхратыны ыглан этмек үчин сайланып-сечиленсиңиз.
Эмма биз Худайың вадасына эсасланып, догрулыгың меканы болан тәзе асмана ве тәзе ере гарашярыс.
Эй, сөйгүли доганлар! Мен сизе Худайың мени ве сизи нәхили халас эдендиги барада язмагы җуда макул билйәрдим. Эмма муңа дерек Худайың Өз халкына бир гезекде мүдимилик табшыран иманы угрунда сизи гөрешмәге рухландырып язмагымың хас-да ваҗыпдыгына гөз етирдим.
Халклар бу шәхериң нурунда гезерлер. Дүнйәниң шалары оңа өз шан-шөхратыны гетирерлер.
Олар тәзе бир айдым айдярдылар: Сен мынасыпсың бу кагызы алмага, хем-де онуң мөхүрлерини дөвмәге. Чүнки Сен дамагың чалнып, Өз ганың билен, хер тиреден, хер дилден, хер халкдан хем-де миллетден Худай үчин адамлары сатын алансың.