17 Эй, гүйчли киши, Реб сени гүйч билен тогалар. Ол сени ыкҗам тутуп,
17 Eý, güýçli kişi, Reb seni güýç bilen togalar. Ol seni ykjam tutup,
Патыша көшк багындан мейлисхана доланып геленде, Хаман Эстериң япланып отуран чарпаясына өзүни оклапды. Патыша: «Ол хут мениң өйүмде, мениң гөзүмиң алнында ша аялыны зорлаҗак болярмы?» дийди. Бу сөз патышаның агзындан чыкан бадына, патышаның агталары Хаманың йүзүни бүредилер.
Дүнйә эрбетлериң элине берлендир, дүнйә казыларының гөзлерини баглаян Олдур. Эгер Ол болмаса, онда ким?
„Бу ерде нәме ишиң бар? Өзүңе габыр газар ялы кимиң бар? Өзүңе белентде габыр газярсың, гаяда өзүңе дынч ер эдинйәрсиң.
айлап-айлап, топ кимин бир гиң юрда ташлар. Сен ол ерде өлерсиң. Аҗайып сөвеш арабаларың ол ерде галар. Өз җенабыңың өйүни биабрай эден сенсиң.
Чүнки Реб шейле диййәр: «Ине, бу гезек Мен бу юрдуң илатыны узаклара ташларын. Гөрсүнлер дийип, үстлерине бела индерерин».
Хан-беглери хызматкәрлерини сув гетирмәге иберйәрлер. Олар гуя гелип, сув тапмаярлар, ызларына бош күйзели доланярлар. Олар алҗыраңңылыга дүшүп, утанч ичинде башларыны бүрейәрлер.