10 Реббиң ховпундан, Онуң шан-шөхратындан гаяларда букулың, топрак астында гизлениң.
10 Rebbiň howpundan, Onuň şan-şöhratyndan gaýalarda bukulyň, toprak astynda gizleniň.
Чүнки Худайдан гелҗек бетбагтчылыкдан горкдум, бейиклигинден яңа Онуң хузурында дуруп билмездим.
Сүңклери бүрүнч турбалар кимин, гапыргалары демир гөзенеклери киминдир.
Сени әхли ёлларыңда горамак үчин, перишделерине сен бабатда Ол эмр эдер.
Җеза гүни, узакдан бетбагтчылык геленде, нәме эдеркәңиз? Кимден көмек сораркаңыз, ниреден җай тапаркаңыз байлыгыңыза?
Йүзүҗиниң йүзҗек болуп, эллерини галгадышы кимин, олар-да онуң ичинде эллерини галгадарлар; эмма Худай эллериниң уссатлыгына гарамаздан, оларың текепбирлерини песелдер.
Эмма бу даган, таланан халкдыр. Әхлиси говакларда дузага дүшен, Туссагханаларда гизленен; олар олҗа болдулар, халас эдйән ёк. Таландылар, «Ызына гайтар!» диййән ёк.
Эмма Реб хакыкы Худайдыр, Ол дири Худай хем бакы Патышадыр. Онуң гахарындан титрейәр тутуш ер, газабына гаршы дуруп билмез миллетлер.
Сенден горкмаҗак бармы, эй, миллетлер Шасы?! Чүнки бу диңе Саңа ярашяндыр. Миллетлериң әхли акылдарларының, бар патышалыкларының арасында Сениң ялысы ёкдур.
«Реб шейле диййәр: „Мен Яхуданың текепбирлигини ве Иерусалимиң аша гедемлигини хут шонуң ялы эдип чүйредерин.
Ысрайылың гүнәси болан Авендәки сеждегәхлер ёк эдилер. Оларың гурбанлык сыпаларында яндак хем гызган битер. Олар даглара: «Бизи өртүң!», байырлара: «Бизиң депәмизе иниң!» диерлер.
Сен хем, эй, Ниневе, серхош болуп, хушуңдан гидип йыкыларсың, душманлардан өзүңе пена агтарарсың.
Мен сизе кимден горкмалыдыгыңызы айдайын: өлдүренден соң довзаха зыңмага гүйҗи етйән Худайдан горкуң. Хава, сизе айдярын, Ондан горкуң.
Шонда даглара: „Бизиң депәмизе иниң!“, депелере: „Бизи өртүң!“ диерлер.
Олар Реббиң хузурындан ве Онуң гудратының шөхратындан махрум эдилип, бакы хеләкчилик җезасыны чекерлер.