34 Токайың гүр ерлерини палта билен чапар, Ливан Гудратлы Боланың өңүнде йыкылар.
34 Tokaýyň gür ýerlerini palta bilen çapar, Liwan Gudratly Bolanyň öňünde ýykylar.
Гиҗе боляр Сен гараңкы дүшүрениңде, әхли җеңңел хайванлары җанланяр шонда.
Гөзел токайларыдыр, мес топраклы ерлерини бүтинлей ёк эдер Реб, хеләк болар агыр дерде ёлуган адам дей.
Ливаның әхли бейик ве белент башлы кедр агачларына, Башаның бар дубларына гаршыдыр,
«Онсоң ашурлылар ынсаныңкы болмадык гылычдан йыкыларлар, адамзадыңкы болмадык гылычдан өлерлер, олар гылычдан гачарлар, яш йигитлери-де гул эдилер.
Юрт яс тутуп, рухдан дүшйәр, Ливан утанчдан саралып-соляр, Шарон Араба чөли киминдир; Башан ве Кармел япракларыны дөкйәр.
Хызматкәрлериң үсти билен Таңрыны масгаралап, шейле дийдиң: ‘Биртопар сөвеш арабаларым билен дагларың үстүне чыкдым, Ливаның җүммүшине бардым, онуң иң узын кедр агачларыны, гөзел серви агачларыны чапдым. Мен онуң иң бейик депесине, гүр җеңңелине барып етдим.
Реббиң перишдеси гидип, ашурлыларың дүшелгесинде йүз сегсен бәш мүң адамы өлдүрди. Эртеси даңдан туруп гөрселер, ол ери җесетден долы экен!
Гаршыңа эллери яраглы хеләклейҗилери белләрин. Олар сайлама кедрлериңи чапып, олары ода атарлар.
Инди Моваба өвги айдылмаз; Хешбонда оңа гаршы дилдүвшүк гурдулар: „Гелиң, миллет болмаз ялы, оны ёк эделиң“ дийдилер. Эй, Мадмен, сениң сесиң гапылар, гылыч сени ковалар.
Ине, Ашур Ливанда овадан шахалы, токай саялы кедр агаҗыды. Онуң бойы узынды, башы булутларда ерлешйәрди.
Агаҗың көкүниң ве дамарының гоюлмагы барада буйрук берлиши ялы, сен Гөкдәкиниң хөкүмдарлыгына гөз етирениңден соң, патышалыгың тәзеден дикелдилер.
Реб халкына шейле диййәр: «Ашурлар көп ве гүйчли болсалар-да, гырлып, ёк болуп гидерлер. Эй, Яхуда, сизе эҗир чекдиренем болсам, мундан артык эҗир чекдирмерин.
эмма җебир чекен сизе бизиң билен биле рахатлык берер. Бу затлар Реб Иса Өз перишделери билен от-ялын ичинде гөкден пейда болан махалы болар. Реббимиз Иса Худайы танамаянлары ве Өзи барадакы Хош Хабара гулак асмадыклары җезаландырар.
Перишделер хатда булардан хас гүйчли ве гудратлы болсалар-да, Худайың хузурында гөкдәки гүйчлере дил етирмәге милт этмейәрлер.
Онсоң мен гөкден ашак инип гелйән башга бир гүйчли перишдәни гөрдүм. Ол булуда бүренипди, онуң башының ёкарсында әлемгошар шугла сачярды. Перишдәниң йүзи гүн ялы шөхле сачярды, аяклары болса от сүтүнлери ялыды.
Соңра бир гүйчли перишде әпет дегирмен дашы ялы дашы галдырып, оны деңзе зыңып, шейле дийди: «Бейик Бабыл шәхери, ине, шейле гүйч билен зыңлар! Ол инди асла тапылмаз!