17 Эфрайым бутлара япышды. Оны гой!
17 Efraýym butlara ýapyşdy. Ony goý!
Олар чагырылдыгыча, Менден шонча узаклашдылар. Багал бутуна гурбанлык бердилер, бутлара якымлы ыслы түтетги якдылар.
Галаларында гылыч ялавланып, дервезе гөзенеклерини гырар, олары ниети-пәллери себәпли ёк эдер.
Эфрайым ел билен нахарланяр. Узаклы гүн гүндогардан гелен ели ковалаяр. Яланчылыгы, зулумы артдыряр. Ашур билен шертнама баглашып, Мүсүре зейтун ягыны гөндерйәр.
Инди гүнә үстүне гүнә эдйәрлер. Күмүшден өзлерине бутлар эдинйәрлер. Бутлар уссатлык билен ясаляр. Хеммеси уссаның ишидир. Адамлара: «Гурбанлык этсинлер! Гөлелери өпсүнлер» диййәрлер.
Хич кес дава этмесин. Хич кес башганы айыпламасын. Сениң халкың рухана гаршы айыплама гетирйәне меңзейәндир.
Олара зат диймәң, олар көрлери идйән көрлердир. Көр-көри идеклесе, оларың икиси хем чукура гачар» дийип җогап берди.
Гой, яманлык эдйән ене яманлык этсин, пислик эдйән ене пислик этсин. Догры иш эдйән ене догрулык этсин, мукаддес өз мукаддеслигини сакласын».