14 «Шонуң үчин хәзир оны ынандырып, чөле алып барарын, онуң йүрегини авларын.
14 «Şonuň üçin häzir ony ynandyryp, çöle alyp bararyn, onuň ýüregini awlaryn.
Шекем гыза йүрекден ашык болды. Ол гызы сөйди ве онуң гөвнүни тапҗак болярды.
Ол сени хем дертден азат эдип, чәксиз гиңишлиге чыкарды, сачагыңы нәз-ныгматлардан долдурды.
Эй, Иерусалим гызлары, гараягыз-да болсам, гөрмегейдирин, гара мен Кедарың чадырлары дей, овадан мен Сүлейманың перделери дей.
Реб сизе мерхемет этҗек болуп гарашяр, ёкарда сизе рехим этмәге хәзир, чүнки Реб адалат Худайыдыр; Оңа интизарлар нәхили багтлы!
Инди Мен сизе үзүмчилигиме нәме этҗекдигими айдарын. Мен онуң хаядыны айрарын, ол вейран эдилер; онуң диварыны йыкарын, оны басгылап заяларлар.
Мунуң үчин Реб шейле диййәр: „Шейле гүнлер гелер, адамлар гайдып ысрайыл халкыны Мүсүрден чыкаран Ребден ант ичйәрин диймезлер.
«Гит-де, шулары Иерусалим халкына җар эт. Реб шейле диййәр дий: „Мен сениң яшлыгыңдакы вепаңы, гелин вагтыңдакы сөйгиңи ятлаян, чөлде – экин битмейән ерде, Мениң ызыма эеришиңи ятлаян.
Реб Баруга шейле диййәр дийип айт: «Ине, тутуш ер йүзүнде дикеними йыкарын, экеними согруп ташларын.
Шейлеликде, олары Мүсүр юрдундан чыкарып, чөле гетирдим.
Өз барлыгымдан ант ичйәрин, – Хөкмүрован Реб диййәр – Мен гүйч-гудратым ве гахар-газабым билен үстүңизден хөкүм сүрерин.
Айырмаса Мен оны эдил доглан вагтындакы ялы чув-ялаңач эдерин. Оны бош чөле, гуры топрага өврерин. Тешнеликден өлдүрерин.
«Әхли бутлары бөлек-бөлек эдилер, харам газанчларының бары ода якылар, бутларының барыны ёк эдерин, чүнки булары лолы газанҗы билен топлады. Олар ене-де лолы газанҗына өврүлер» диййәр Реб.
Эй, Сион гызы, догурян аял ялы агырыңы чекип, гөргиңи гөр. Чүнки инди дүзде яшарсың сен, галадан чыкып, Бабыла гидип, ол ерде халас боларсың. Реб шол ерде душмандан халас эдер сени.
Ерден ёкары гөтериленимде, Мен әхли ынсанлары Өзүме чекерин» дийип җогап берди.
Эгер Мени иберен Атаның Өзи гетирмесе, хич ким Маңа гелип билмез. Яныма гелен адамы болса, Мен ахыркы гүн дирелдерин.
Аяла йыланың өңүнден чөле, бир вагта, ики вагта, ярым вагта ченли иймитленҗек ерине учуп гачар ялы, улы бүргүдиң ики ганаты берилди.
Аял болса чөле гачып гитди. Ол чөлде мүң ики йүз алтмыш гүнләп иймитленер ялы, Худай шол ерде оңа бир ер тайярлапды.
Соңра адамсы аялы билен ярашып, оны гетирмек үчин ызындан уграды. Онуң янында бир хызматкәри билен ики саны эшеги барды. Аялы адамсыны атасы өйүне салды. Гайынатасы оны гүлер йүз билен гаршылап, өз өйүнде саклады.