11 Мен гахарлы вагтымда саңа патыша бердим. Газабым җошанда болса айырдым.
11 Men gaharly wagtymda saňa patyşa berdim. Gazabym joşanda bolsa aýyrdym.
Юрт гозгалаң этсе, сердары көпелйәндир, аң-дүшүнҗели адам аркалы болса, абаданлык довам эдйәндир.
Олар айдарлар: «Бизде патыша ёк, Ребден горкмаярыс. Патыша болса-да, бизе нәме эдип билерди?»
Самария өз патышасы билен сувуң йүзүндәки чыбык ялы акып гидер.
Чүнки ысрайыллар узак вагтлап патышасыз, хөкүмдарсыз, гурбанлыксыз, дикме дашсыз, эфотсыз, бутсуз яшарлар. Шондан соң ысрайыллар доланып, өз Худайы Ребби хем патышасы Давуды гөзләрлер. Ахыркы гүнлерде болса олар Ребден горкуп, Худайың ялкавына доланарлар.
Менден сорашман, өзлерине патышалар белледилер. Менден сорагсыз сердарлары сечдилер. Күмүшден, алтындан өзлерине вейранчылык гетирйән бутлар ясадылар.
Соңра Шамувел Миспада ысрайыл халкыны Реббиң хузурына чагырып,
Эмма бу гүнки гүн өзүңизи зулумдан ве җебир-җепадан алып чыкан Худайыңызы сиз рет этдиңиз. Сиз: „Ёк, бизе патыша белле“ дийдиңиз. Инди тиреме-тире, уругма-уруг Реббиң хузурында хатара дүзүлиң».
Соңра Шамувел тутуш ысрайыл халкына шейле дийип йүзленди: «Мен сизиң әхли диениңизе гулак асдым. Сизе патыша-да белледим.
Сайлап-сечип, диләп алан патышаңыз, ине, дур. Хава, оны сизе Реб берди.
Шамувел Шавула шейле дийди: «Сениң билен гитмерин, чүнки сен Реббиң сөзүни рет этдиң, Реб хем сениң Ысрайыла патыша болмаклыгыңы рет этди».
Реб Шамувеле шейле дийди: «Сен хачана ченли Шавулың дердини чекип йөрҗек? Мен онуң Ысрайылың үстүнден патышалык этмегини рет этдим! Ханы бол, күйзәңи ягдан долдур-да, ёла дүш. Мен сени бейтуллахамлы Йышайың янына иберҗек, чүнки Мен онуң огулларының арасындан бирини Өзүм үчин патыша сайладым».