26 Гахарланып гүнә этмәң. Гахарыңызың үстүне Гүн яшмасын.
26 Gaharlanyp günä etmäň. Gaharyňyzyň üstüne Gün ýaşmasyn.
Чүнки ысытмадан долудыр билим, беденимиң абат ери галмады.
Эмма билип гоюң: Реб Өзи үчин садык адамы сайлап гояндыр. Реб мени эшидйәр чагыранымда.
Муса сөзүни довам эдип, фараона: «Сениң әхли эмелдарларың хузурыма гелип, маңа баш эгерлер ве маңа: „Сениң өзүң хем, ызыңа дүшйән әхли халк хем гидеверсин“ диерлер. Шундан соң мен гидерин» дийди. Шейдип, Муса гахар-газаба мүнүп, фараоның янындан чыкып гайтды.
Гиң гөвүнли адамың дүшүнҗеси көпдүр, даргурсак болса акмаклыгы бейгелдйәндир.
Пайхаслы адам гиң гөвүнли болар, язык гечмек онуң шөхратыдыр.
Демиргазык ели ягыш гетирйәндир, гыбаткеш дил йүзлери гахарлы эдйәндир.
Тизгахар болма, чүнки гахар акылсызларың гурсагында орнашяр.
«Харуның өлүп, өз ата-бабаларына говушмалы вагты етди. Ол ысрайыллара вада берен юрдума гирмез, себәби сиз Мериба чешмесиниң янында Мениң буйругыма боюн эгмәндиңиз.
Эмма Мен сизе айдярын: өз доганына гахарланан адам хем хөкүме сезевар болар. Ким өз доганына „рака“ дийсе, ёкары меҗлисиң хөкүмине сезевар болар. Хатда хич ким „самсык“ хем диймесин, ёгсам довзах одуна ташланар.
Иса муны гөренде, гахары гелди. Ол шәгиртлерине: «Чагалары Мениң яныма гойбериң, олары сакламаң. Худайың Шалыгы шулар ялыларыңкыдыр.
Иса төверегиндәкилере гахар билен бакып, оларың доңйүрекдигине гынанды. Яңкы адама: «Элиңи узат!» дийди. Ол хем элини узатды велин, эли долы сагалды.
Хер гүн сиз оларың хакыны Гүн яшманка төлемелисиңиз. Себәби олар гарып ве оларың гүн-гүзераны шоңа баглыдыр. Ёгсам олар сизиң гаршыңыза Реббе налыш билен йүз тутарлар ве сиз гүнә газанарсыңыз.
Эй, сөйгүли доганларым, муңа үнс бериң: хер бир адам эшитмекде чалт, геплемекде асса, гахарланмакда хаял болсун.
Себәби ынсан гахары Худайың ислейән догрулыгыны амала ашырып билмез.
Ёнатан газап билен сачагың башындан турды ве какасының Давуды писинт этмейәндигине гаты гынанып, айың икинҗи гүни хич зат иймеди.