15 Йөне Шавулы махрум эдишим ялы, оны Өз садык сөйгимден махрум этмерин.
15 Ýöne Şawuly mahrum edişim ýaly, ony Öz sadyk söýgimden mahrum etmerin.
Мен оңа Ата, ол болса Маңа огул болар. Гүнә газанайса велин, оны атаның оглуны таяк билен җезаландырышы ялы, Мен хем оны җезаландырарын.
Сениң неслиң хем шалыгың Мениң хузурымда бакы беркарар болар. Шалык тагтың бакы довам эдер“».
Мен бүтин патышалыгы сениң элиңден алман, гулум Давудың хем-де Өз сайлан шәхерим Иерусалимиң хатырасы үчин, диңе бир тирәни сениң оглуңа берерин».
Мен бу шәхери Өзүмиң хем-де гулум Давудың хатырасы үчин горап, оны халас эдерин».
Гулак асың, Маңа гелиң, диңләң, яшарсыңыз, сиз билен бакы әхт эдишерин, Давуда вада берен садык сөйгими берерин.
Хөкүмдарлыгы дынувсыз өсер, парахатчылыгы түкениксиз болар. Давудың тагтындан бакы беркарар эдер өз патышалыгыны. Патышалыгы адалатлылык хем догрулык билен голдар. Хөкмүрован Реббиң ыхласы билен амала ашар бу.
Чүнки топалаң палчылыга барабар гүнәдир. Текепбирлик шере ве бутпаразчылыга барабардыр. Реббиң сөзүни рет эдендигиң үчин Реб хем сениң патыша болмаклыгыңы рет этди».
Шамувел Шавула шейле дийди: «Сениң билен гитмерин, чүнки сен Реббиң сөзүни рет этдиң, Реб хем сениң Ысрайыла патыша болмаклыгыңы рет этди».
Шамувел оңа шейле дийди: «Реб бу гүн Ысрайыл патышалыгыны сениң элиңден йыртып алып, саңа гөрә хас говурак башга бирине берди.
Реббиң Рухы Шавулдан айрылды. Реб тарапындан иберилен җын-арвах оны горкузярды.
Ол хатда эшиклерини чыкарып, Шамувелиң өңүнде пыгамбер ялы җошды ве тутуш бир гиҗе-гүндизләп ялаңач сүйнүп ятды. («Шавул хем пыгамберлериң арасындамы?» дийлени шондан галандыр.)