29 Я Реб, мениң чырам Сенсиң, Реб ягтылдяр мең түмлүгими.
29 Ýa Reb, meniň çyram Sensiň, Reb ýagtyldýar meň tümlügimi.
Эмма Серуяның оглы Абышай оңа көмеге етишди ве пилиштли билен уршуп, оны өлдүрди. Шондан соң Давудың адамлары: «Инди сен бизиң билен биле сөвеше чыкма, гой, Ысрайылың чырасы сөнмесин» дийип, оңа касам этдилер.
Маңа ыбадат эдилмеги үчин, Өз сайлан шәхерим Иерусалимде гулум Давудың неслинден бири хемишелик патышалык эдер ялы бир тирәни Сүлейманың оглуна берерин.
Шол вагтлар Худайың чырасы депәме нур сачарды, гараңкылыкда Онуң нуры билен йөрәрдим.
Реб әхли миллетлерден белентде, Онуң шан-шөхраты гөклер үстүнде.
Я Реб, Сени чагырярын; эшитмезлиге салма, эй, мениң Гаям, дымма, габра инйәнлере меңземәйин мен.
Догры гурбанлыклары хөдүрләң, Реббе бил баглаң.
Сөйги билен вепадарлык бирлешер, догрулык парахатлык билен биригер.
Сизиң араңызда Ребден горкуп, Онуң гулуның сөзүне гулак асян бармы? Гараңкылыкда гезйән, ышыгы болмадык, Реббиң адына бил баглап, Худайына даянсын.
Мениң тарапымы чалып, хөкүм эдип, тә алып берйәнчә хакым, чекмелидирин Онуң гахар-газабын. Чүнки мен Реббе гаршы гүнә этдим. Ол мени ягтылыга чыкарар, мен Онуң хакыкатыны гөрерин.
Йөне Мениң адымдан горкян сиз үчин шөхлеси билен шыпа берҗек адалат гүнеши догар. Сиз шонда газыгындан бошанан гөле ялы бөкүшерсиңиз.
Маңа иман эден хер кес гараңкылыкда галмасын дийип, Мен дүнйә нур болуп гелдим.
Иса ене-де халка йүзленип: «Дүнйәниң нуры Мендирин. Мениң ызыма эерен гараңкылыкда гезмез, онда яшайыш нуры болар» дийди.
Шәхери ягтыландырмак үчин Гүн я-да Ай герек дәл. Чүнки шәхери Худайың шөхраты ягтыландыряр, Гузы хем онуң чырасыдыр.