7 Шимги: «Гүм бол! Гүм бол! Ганхор, дейюс!
7 Şimgi: «Güm bol! Güm bol! Ganhor, deýýus!
Нәме үчин сен Мен-Реббиң йигренйән ишлерини этмек билен, Мениң сөзүми әсгермедиң? Хет халкындан болан Урыяны сөвешде гылычдан гечирдип, онуң аялыны өзүңе аял эдиндиң. Оны аммонларың гылыҗы билен өлдүрдиң.
Шимги Давутдыр онуң нөкерлерини дашлады. Әхли эсгерлери хем патышаның җанпеналары Давудың сагында хем солунда дурдулар.
Серуяның оглы Абышай: «Нәме үчин Шимги өлдүрилмели дәл, ол Реббиң сечип-сайланына гаргады ахырын» дийди.
Шол вагт бенямин тиресинден Бикриниң оглы Шеба диен бир дейюс шол ердеди. Ол шахдан эдилен сурнай чалып, шейле дийип гыгырды: «Эй, ысрайыллар, пайымыз ёк Давутда! Пайымыз ёк Йышайың оглунда! Өйли-өйүңизе даргаң!»
Нериң оглы Абнериң өлүминде Давудың элиниң ёкдугына тутуш гошун ве әхли ысрайыл халкы шол гүн гөз етирди.
Онуң гаршысында хем ики саны дейюс адамы отурдың ве олар: „Сен Худайы, патышаны нәлетледиң“ дийип, ол барада гүвәлик этсинлер. Онсоң Набоды галадан дашарык чыкарың-да, дашлап өлдүриң».
Ики саны дейюс гелип, онуң гаршысында отурды. Олар халкың өңүнде Набот барада гүвәлик эдип: «Набот Худайы, патышаны нәлетледи» дийдилер. Шейдип, олар Набоды галаның дашына чыкарып, шол ерде дашлап өлдүрдилер.
Я Реб! Душманларым ненең көпелди! Маңа гаршы баш гөтерйәнлериң саны кән.
текепбирлер Сениң гашыңда дурмаз; Сен йигренйәрсиң беткәрлериң барыны,
Душманларым узаклы гүн мени депгилейәрлер, чүнки мениң билен урушянлар көп, эй, Бейик Худай!
Мен горка дүшенимде Саңа бил баглаяндырын.
галаның яшайҗыларыны танамаян худайларына гуллук этмәге чагырып, олары ёлдан чыкармакда баш боландыкларыны эшитсеңиз,
Элийиң огуллары руханы болсалар-да, ярамаздылар. Олар Ребби сыламаярдылар,
Инди шуны бил-де, нәме этмелидигиң хакда ойлан, чүнки бизиң хоҗайынымыза ве онуң тутуш машгаласына гаршы эрбет карара гелнендир. Набалың хәсиети җуда ярамаз, онуң билен геплешип билйән адам ёк».