1 Раббыдан иңгән вәхи: «Раббының сүзе Хәдрәк җирендә һәм Дәмәшкътә үтәлер. Чыннан да, кешеләрнең һәм бөтен Исраил ыругларының күзе Раббыга төбәлгән.
адәмнәрен төркем-төркем бүлеп, төнлә белән дошман өстенә һөҗүм ясады, аны, тар-мар итеп, Дәмәшкътән төньяктарак урнашкан Хоба дигән җиргә кадәр эзәрлекләде.
И-и Аллабыз! Син шуларга хөкемеңне чыгармассың микәнни?! Чөнки өстебезгә ябырылган шушы күп санлы чирүгә каршы торырдай көч юк бездә, ни кылырга да чарасыздыр без, күзләребез бары Сиңа төбәлгән!
Амотс углы Ишагыйягә ирешкән вәхи – Бабил турындагы пәйгамбәрлек сүзе.
Раббы Үзенең изге кулының көчен барлык халыклар күз алдында күрсәтте – җирнең барлык читләрендә Аллабызның коткаруын күрәләр.
Йа Раббым, минем кодрәтем, таянычым вә кайгы көнендә сыеныр урыным! Халыклар, җир читләреннән Синең яныңа килеп: «Безнең ата-бабаларыбыз фәкать ялган нәрсәләрне, бернигә яраксыз потларны гына мирас итеп алган.
Ниятләреңдә – бөек, эшләреңдә куәтле Син, күзләрең адәм балаларының барлык юлларын күзәтеп тора, һәм Син һәркемгә, ничек яшәвенә вә кылган гамәлләренә карап, әҗерен бирәсең.
Раббы болай ди: «Җинаять өстенә җинаять эшләгән, кардәшлек килешүен онытып, халкымны авылы-авылы белән Эдомга сатып җибәргән Сурны җәзасыз калдырмам:
Раббы болай ди: «Көтүче, арыслан авызыннан малын коткарырга тырышып та, хайванның ике бәкәленнән яки колагыннан башка һични тартып алалмагандай, Самареядәге исраилиләр дә кәнәфи аягыннан яки ятакның бер почмагыннан башка һични эләктереп кача алмас».
Ниневә шәһәре хакында әйтелгән пәйгамбәрлек сүзе; элкошлы Нахумга Аллаһыдан иңгән күренешләр турындагы китап.
Күкләр Хуҗасы Раббы әнә шуны белдерә: „Әлеге ләгънәтне Мин җибәрдем; караклар вә, Минем исемне телгә алып, ялган ант бирүчеләр йортына барып ирешәчәк ул. Шунда калып, йортларын – агачмы ул, ташмы – җимереп бетерәчәк“», – диде.
Раббының Малахи аша Исраил халкына җиткергән пәйгамбәрлек сүзләре.