8 аларны Иерусалимгә кайтарам, алар анда Минем халкым булып яшәр, ә Мин аларга тугрылыклы вә хак Аллаһы булырмын.
Син горбәттә гизеп йөргән шушы Кәнган җирләрен Мин сиңа һәм синең токымыңа мәңгелек милек итеп бирермен, Мин аларның барысының да Алласы булырмын.
Сезнең ата-бабаларыгызны Мисырдан – тимер эретә торган мичтән алып чыккан чакта, ул шартлар турында аларга: ‘Мине тыңласагыз, Мин кушканнарны җиренә җиткереп үтәсәгез, сез – Минем халкым, ә Мин сезнең Аллагыз булырмын’, – дип әйткән идем.
«Исраил токымын төньяк илдән һәм Үзе куып җибәргән барча җирләрдән алып чыккан Раббы Үзе шаһиттыр!» – дип ант итә башларлар; ул вакытта инде алар үз җирләрендә гомер кичерерләр.
Мине белсен, Раббы дип танысын өчен, аларга акыллы йөрәк бирермен, һәм алар – Минем халкым, ә Мин аларның Алласы булырмын, чөнки алар ихлас күңелдән Миңа борылырлар.
Сез – Минем халкым, ә Мин сезнең Аллагыз булырмын».
– Шул вакытта Мин – барлык Исраил ыругларының Алласы, ә алар Минем халкым булыр, – дип белдерә Раббы.
Киләчәктә, – дип белдерә Раббы, – Мин Исраил халкы белән менә мондый килешү төзермен: Үз Канунымны күңелләренә салырмын, йөрәкләренә язып куярмын. Мин – аларның Алласы, ә алар Минем халкым булыр.
Аларга игелек кылудан Мин куаныч табармын, бөтен йөрәгемне вә күңелемне биреп, аларны, һичшиксез, шушы урында төпләндерермен.
ант иткәндә, дөреслек, гаделлек вә тәкъвалык белән: „Раббы Үзе шаһиттыр!“ – дип әйтсәң иде. Шул чагында халыклар Минем фатихамны алырга омтылыр һәм Минем белән мактаныр иде».
Шуннан алар Минем кагыйдәләрем буенча гамәл кылырлар, Минем кануннарымны сакларлар һәм үтәрләр, шул чагында алар – Минем халкым, ә Мин аларның Алласы булырмын.
Һәм сез ата-бабаларыгызга Мин биргән җирдә яшәрсез һәм Минем халкым булырсыз, ә Мин сезнең Аллагыз булырмын.
Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Сезне бөтен гөнаһларыгыздан чистарткач, шәһәрләрегез кеше белән тулыр, хәрабәләр урынында йортлар төзелер,
Алар колым Ягъкубка Мин биргән, ата-бабалары яшәгән җирдә яшәр, балалары, балаларының балалары да гомергә шунда яшәр; колым Давыт мәңге аларның хакиме булыр.
Минем торагым шунда булыр. Мин – аларның Алласы, ә алар Минем халкым булыр.
кошлар кебек талпынып – Мисырдан, күгәрченнәр кебек очып, Ашшур җиреннән кайтыр, һәм Мин аларны үз йортларына урнаштырырмын. Моны Мин әйтәм – Раббы.
Яһүдә вә Иерусалим исә мәңге, буыннан-буыннаргача яшәр.
Мин сезнең арагызда йөрермен, сезнең Аллагыз булырмын, ә сез Минем халкым булырсыз.
Мин аларны Мисыр җиреннән кире кайтарырмын, Ашшурдан җыеп алырмын, Гилыгадта вә Ливанда туплармын – аларга анда хәтта урын җитмәс.
Яһүдә ил-йортын Мин ныгытачакмын, Йосыф йортын коткарачакмын; аларны илләренә кайтарачакмын, чөнки Мин аларны бик тә кызгандым. Мин бу халыктан беркайчан да баш тартмаган кебек булыр, Мин бит аларның Раббы Алласы – алар гозеренә колак салучы.
Шул өченче өлешне Мин утка салачакмын, көмешне чистарткан сыман чистартачакмын, алтынны сынаган кебек сынаячакмын. Алар Миңа табынырлар, һәм Мин аларга җавап бирермен: „Бу – Минем халкым!“ – диярмен, ә алар: „Раббы – безнең Аллабыз!“ – дип әйтер».
Ул көнне Раббыга бик күп халык килеп кушылачак, һәм алар Аның халкына әйләнәчәк. Раббы сезнең арада яшәп калачак, һәм сезнең янга мине Күкләр Хуҗасы Раббы җибәргәнне белерсез.
Тәхеттән килгән көчле тавышны ишеттем: «Менә Аллаһының кешеләр белән яшәү урыны. Ул кешеләр белән бергә яшәячәк. Алар Аның халкы булачак һәм Аллаһы Үзе алар белән булачак, Ул аларның Алласы булачак.
Боларның барысы җиңүчегә насыйп булыр һәм Мин Алласы булырмын, ә ул Минем балам булыр.