4 Минем белән сөйләшкән фәрештәдән: «Нәрсә соң бу, хуҗа-әфәндем?» – дип сорадым.
һәм Шеһалтиел углы Зеруббабел белән Йосадак углы Ешуа Аллаһының Иерусалимдәге йортын яңадан төзергә тотындылар. Аллаһының пәйгамбәрләре аларга ярдәм иттеләр.
Әлеге сүзләрне мин ишетеп тордым, ләкин мәгънәсен аңламадым, шуңа күрә: – Әфәндем! Бу хәлләр нәрсә белән тәмамланыр? – дип сорадым.
Минем белән сөйләшкән фәрештәдән: «Нәрсә аңлата бу?» – дип сорадым. Ул миңа: «Болар Яһүдәне, Исраил вә Иерусалимне төрле тарафларга тузгыткан мөгезләр», – диде.
Мин: «Әй хуҗа-әфәндем, нәрсәне аңлата инде бу?» – дип сорадым. «Нәрсәне аңлатканын мин сиңа күрсәтермен», – диде миңа шунда бер фәрештә.
Ул: «Син моның нәрсә икәнен белмисеңме?!» – диде. Мин: «Юк, белмим, хуҗа-әфәндем», – дип җавап кайтардым.
«Ни-нәрсә ул?» – дип сорадым мин. «Үлчәү кәрзине, – дип җавап бирде ул, аннары, – җирдәге бар халыкның гөнаһы белән тулы ул», – дип өстәде.
Минем белән сөйләшкән фәрештәдән: «Бу атлар нәрсә аңлата, хуҗа-әфәндем?» – дип сорадым.
Аннары, халыкны җибәреп, Гайсә өйгә керде. Шәкертләре янына килеп: – Басудагы тиле бодай хакындагы гыйбрәтле хикәянең мәгънәсен безгә аңлатып бирче! – диделәр.