1 Аннары ул миңа Раббы фәрештәсе каршындагы баш рухани Ешуаны һәм, аны гаепләр өчен, аның уң ягында басып торган шайтанны күрсәтте.
Синең белән хатын-кыз арасына, синең токымың белән аның нәселе арасына дошманлык җебе сузармын. Аның нәселе башыңны сугып ярыр, син исә аны үкчәсеннән чагарсың».
мине бар явызлыклардан йолып-коткарып калган фәрештә, мөбарәк фатихаңны насыйп ит Син бу угланнарга! Минем исемем белән Ибраһим вә Исхак исемнәре дәвам итсен бу яшь угланнар исемендә! Җир йөзендә нәселләре ишәйгәннән-ишәйсен!»
Бервакыт шайтан, исраилиләргә каршы чыгып, Давытны Исраил халкының исәбен алырга котыртты.
Балакайларым! Хезмәтегездә игътибарсыз булмагыз, чөнки хезмәтче буларак Аның каршында тору, Аңа корбан китерү өчен, Раббы сезне сайлап алды.
Чит кавемнәрдән хатын алган кешеләр түбәндәгеләр: Руханилар токымыннан: Йосадак углы Ешуа нәселеннән һәм аның туганнарыннан – Магасея, Элигызыр, Яриб вә Гедалия.
һәм Шеһалтиел углы Зеруббабел белән Йосадак углы Ешуа Аллаһының Иерусалимдәге йортын яңадан төзергә тотындылар. Аллаһының пәйгамбәрләре аларга ярдәм иттеләр.
Беришләр, корабларга утырып, диңгез гизгән, су дәрьяларында хезмәт иткән иде.
халыкларга хөкемен чыгарачак, җир өстен мәетләр белән каплаячак, патшаларны иксез-кырыйсыз сугыш кырында тар-мар итәчәк.
Моңа каршы Раббы болай дип җавап бирде: «Әгәр дә Миңа кире кайтсаң, Мин сине янәдән кабул кылырмын, һәм син Миңа хезмәт итәрсең. Буш нәрсәләр сөйләмичә, дөресен генә әйтсәң, кешеләргә Минем сүзләремне ирештерүче булырсың. Шунда син алар алдына бармыйча, алар синең каршыңа килерләр.
Алар Минем Изге йортымда капка янындагы сакчылар һәм Изге йорт хезмәтчеләре булып хезмәт итә алалар; алар, халык өчен тулаем яндыру корбаннары вә башка корбаннар чалып, кешеләргә хезмәт күрсәтә алалар.
Исраил Миннән читләшкән чакта, Минем Изге йортымда тугры хезмәт иткән Садыйкның нәсел варислары – левиләрдән булган руханилар – Миңа хезмәт итәр өчен, хозурыма килсеннәр. Терлекләрнең эч маен вә канын Миңа китерер өчен, алдымда алар басып торырлар, – дип белдерә Хуҗа-Раббы. –
Дәрәвеш патша хакимлегенең икенче елында, алтынчы айның беренче көнендә Яһүдә илендәге өлкә башлыгы Шеһалтиел углы Зеруббабелга вә баш рухани Яһосадак углы Ешуага Хәггәй пәйгамбәр аша Раббы сүзе килеп иреште. Хәггәй болай диде:
Шеһалтиел углы Зеруббабел, Яһосадак углы баш рухани Ешуа вә калган бар халык үзләренең Раббы Алласы боерыгына – Раббы Алла җибәргән Хәггәй пәйгамбәр сүзләренә колак салдылар, чөнки Раббыдан курка калдылар.
Әмма син күңелеңне төшермә, Зеруббабел! Баш рухани Яһосадак углы Ешуа, син дә күңелеңне төшермә! Шушы җирнең бар халкы, күңелеңне төшермә! Йорт төзүне дәвам итегез, Мин сезне калдырмам, – дип белдерә Күкләр Хуҗасы Раббы, –
Моңа җавап итеп, минем белән сөйләшкән фәрештәне Раббы ягымлы сүзләр белән юатты.
Минем белән сөйләшкән фәрештәдән: «Нәрсә аңлата бу?» – дип сорадым. Ул миңа: «Болар Яһүдәне, Исраил вә Иерусалимне төрле тарафларга тузгыткан мөгезләр», – диде.
Мин: «Әй хуҗа-әфәндем, нәрсәне аңлата инде бу?» – дип сорадым. «Нәрсәне аңлатканын мин сиңа күрсәтермен», – диде миңа шунда бер фәрештә.
Минем белән сөйләшкән фәрештә шунда алга таба атлады, ә икенче бер фәрештә, аның каршысына чыгып,
Тыңлагыз, әй баш рухани Ешуа һәм каршыңда утырган фикердәшләрең, сез – булачак вакыйгаларның шаһитларыдыр: Мин Үземнең колымны – Үсентемне алып киләм.
Шуннан ул: «Болар – бар җирнең Хуҗасына хезмәт итәр өчен, май сөртелгән ике зат», – диде.
– Менә, Минем алдан юл әзерли торсын өчен, Үземнең хәбәрчемне җибәрәм. Сез эзләгән Хуҗа-Хаким Үзенең йортына көтмәгәндә килер. Менә, сез күрергә теләгән Килешү хәбәрчесе килә, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы.
Шулай итеп, һәрчак уяу булыгыз, киләсе бәла-казалардан котылырга һәм Адәм Углы каршына килеп басарга көчегез җитсен өчен, дога кылыгыз.
Гайсә шунда Петергә: – Шимун, Шимун! Менә шайтан сезне бодай җилгәргән кебек җилгәрергә рөхсәт алды, – диде. –
Раббының Килешү сандыгын күтәреп йөртер, Аның каршында хезмәт итәр өчен, Аның исеменнән фатиха бирер өчен, Раббы әнә шул вакытта Үзенә Леви ыругын аерып алды. Бу хәзер дә шулай дәвам итә.
Раббы Аллагыз сезнең өчен кардәшләрегез арасыннан миңа охшаш бер пәйгамбәрне сайлап куяр – аның сүзенә колак салыгыз.
Аек һәм уяу булыгыз, дошманыгыз иблис, кемне дә булса йотып җибәрү өчен, арысландай акырып эзләнеп йөри.
Шушы вакыйгадан соң Бәйт-Шемеш халкы: – Әлеге Изге Аллаһының, Раббының хозурында кем тора алыр икән?! Ул бездән соң кем янына барыр? – дип, Кыръят-Ягаримгә үзенең илчеләрен җибәрде. Илчеләр, алар янына килеп: – Пелешет халкы Раббы сандыгын кире кайтарды. Килеп, үзегезгә алып китегез аны, – диде.