11 Ул көнне Раббыга бик күп халык килеп кушылачак, һәм алар Аның халкына әйләнәчәк. Раббы сезнең арада яшәп калачак, һәм сезнең янга мине Күкләр Хуҗасы Раббы җибәргәнне белерсез.
Аллаһының мөкатдәс ханәсенә кергәч кенә, яманнарны нәрсә көткәнен ачык аңладым.
Җирле кеше өчен дә, арагызда яшәүче читтән килгән кеше өчен дә шушы канун бер булсын.
Раббы болай ди: «Мисырның байлыгы, Хәбәшстанның кереме һәм озын буйлы себалылар синең кулга төшәчәк, синеке булачак. Алар, зынҗырларын өстерәп, синең арттан китәчәк, каршыңда баш иеп: „Аллаһы бары синең белән генә, Аңардан башка икенче бер алла юк!“ – дип ялварачак».
Килегез яныма, тыңлагыз Мине: Мин баштан ук яшереп сөйләмәдем; бу вакыйгалар башланганда, Мин шунда идем инде». «Хәзер Хуҗа-Раббы мине вә Үзенең Рухын җибәрә!»
Раббы Үзенең изге кулының көчен барлык халыклар күз алдында күрсәтте – җирнең барлык читләрендә Аллабызның коткаруын күрәләр.
Китегез, китегез, чыгыгыз аннан! Нәҗес нәрсәгә кагылмагыз! Ул урыннан чыгыгыз, пакьләнегез, Раббы савытларын алып баручылар!
Аларга Мин бер галәмәт күрсәтермен, исән калганнарның кайберләрен исә башка халыклар арасына – Таршиш, Пул, укчы-мәргәннәр иле Луд, Түбәл, Яван, Минем хакта ишетмәгән, дан-шөһрәтемне күрмәгән ерак диңгез буендагы җирләргә озатырмын, һәм алар анда Минем дан-шөһрәтемне игълан итәрләр.
Йа Раббым, минем кодрәтем, таянычым вә кайгы көнендә сыеныр урыным! Халыклар, җир читләреннән Синең яныңа килеп: «Безнең ата-бабаларыбыз фәкать ялган нәрсәләрне, бернигә яраксыз потларны гына мирас итеп алган.
«Килданиләр яшәгән Бабил иленнән качыгыз, көтү алдыннан барган кәҗә тәкәсе кебек барыгыз!
Әмма шушы әйтелгәннәрнең барысы да чынга ашкач, – ә болар инде чынга әйләнеп бара, – араларында пәйгамбәр яшәгәнне белерләр.
Күп кавемнәр килеп: «Әйдәгез, Раббы тавына, Ягъкуб Алласы йортына меник! – дип әйтер. – Ул безгә Үзенең юлларын өйрәтер, һәм без шулардан йөрербез». Чөнки Канун – Сионнан, Раббы сүзе Иерусалимнән чыгачак.
Шуңа күрә Раббы болай ди: „Мин Иерусалимгә рәхим-шәфкать белән кайтам; анда Минем йортым салыначак, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы, – Иерусалим буйлап җир үлчи торган бау сузылачак“.
– Шул көнне сез бер-берегезне үзегезнең йөзем вә инҗир агачы төбендә ял итәргә чакырырсыз“, – дип белдерә Күкләр Хуҗасы Раббы».
Раббы болай ди: – Мин, яңадан Сионга кайтып, Иерусалимдә яшәячәкмен; Иерусалим – тугрылык шәһәре, һәм Күкләр Хуҗасы Раббының тавы Изге тау дип аталачак.
аларны Иерусалимгә кайтарам, алар анда Минем халкым булып яшәр, ә Мин аларга тугрылыклы вә хак Аллаһы булырмын.
– Кояш чыгышыннан кояш батышына кадәр Минем исем халыклар арасында бөек булыр! Бөтен җир йөзендә, Минем исемгә багышлап, хуш исле сумала-майлар көйрәтерләр, тиешле корбаннар китерерләр, чөнки Минем исем халыклар арасында олугланыр! – ди Күкләр Хуҗасы Раббы.
бөтенесе бер булсын иде. Атам, Син Миндә һәм Мин Синдә булгандай, Синең Мине җибәргәнеңә дөнья ышансын өчен, алар да Бездә булсыннар.
Мин аларда, Син Миндә. Мине җибәргән булуыңны һәм Мине яраткан кебек аларны да яратуыңны дөнья танысын өчен, алар тулысынча бердәм булсыннар.
Гадел Атам! Дөнья Сине белми, ә Мин беләм, бу кешеләр дә Синең Мине җибәргәнеңне беләләр.
Шуңа күрә сезгә мәгълүм булсын: Аллаһының коткаруы турындагы хәбәр яһүди булмаган халыкларга җибәрелгән һәм аны алар тыңларлар, – диде Паул. [
Җиденче фәрештә быргысын кычкыртты. Күктә көчле тавышлар яңгырады: «Дөнья патшалыгы инде Раббыбызның һәм Аның Мәсихенең Патшалыгы булды. Ул мәңге-мәңгегә патшалык итәчәк!»