Мин колыңны игътибар белән тыңласаң иде, күзләреңне ачык тотсаң иде. Шул чагында Син Үзеңнең колларың – исраилиләр хакында көне-төне Синең алдыңда догалар укуымны, алар кылган, үзем һәм атам йорты кылган гөнаһларны тануымны ишетер идең.
Бергә чакта алар сугыштагы каһарманнар кебек; дошманнарын урам пычрагына салып таптар. Көрәшләрдә алар дошман җайдакларын мәсхәрәгә калдырыр, чөнки Мин, Раббы, алар яклыдыр.