Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Зәкәрия 10:5 - Изге Язма

5 Бергә чакта алар сугыштагы каһарманнар кебек; дошманнарын урам пычрагына салып таптар. Көрәшләрдә алар дошман җайдакларын мәсхәрәгә калдырыр, чөнки Мин, Раббы, алар яклыдыр.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Зәкәрия 10:5
40 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Мин аларны җирдәге тузан кебек туздырып аттым, урам пычрагыдай таптап-издем.


Шуннан Раббының ачуы кабарды: җир йөзе селкенә-тетри башлады, күкнең нигезләре чатнап кубарылды.


Еһү аларга: – Изебелне тәрәзәдән ташлагыз! – дип боерды, һәм тегеләр аның әмерен үтәде – Изебелнең каны диварларга, атларга чәчрәде; аннары Еһүнең аты аның гәүдәсен таптап үтте.


Фатихаң белән аны мәңгегә мөбарәк кылдың, йөзеңнең нуры белән күңелен балкыттың.


Раббының күзе төбәлгәндер тәкъва бәндәсенә, фөрьядын аның колак салып тыңлый Ул.


Атыңа атланып, хакыйкать, күндәмлек вә гаделлек хакына җиңү яуларга чык, уң кулың синең гаҗәеп эшләр башкарсын!


Шуңа күрә курку әсәре юк бездә, җир айкалып тетрәсә дә, диңгезләр бәгыренә таулар убылып төшсә дә. Ургылып шауласын сулары, дулкыныннан таулар тетрәнсен – курку әсәре юк бездә.


Мин Ашшурны денсез халыкка, ачуымны чыгарган кавемгә каршы җибәрәм: таласын ул аны, байлыгын тартып алсын, үзен урам пычрагын таптагандай таптасын.


Раббының кулы шушы тауны саклаячак». Ә Мәаб тирескә тапталган салам кебек булачак;


Мисырга ярдәм эзләп баручыларга – кайгы! Алар атларына ышаналар, күп санлы арбаларына өметләнәләр, җайдакларының көченә таяналар, ә Исраилнең изге Алласына карашларын төбәмиләр, Раббыдан киңәш сорамыйлар!


Эзләсәң дә, дошманнарыңны тапмаячаксың, сиңа каршы көрәшкәннәр юктан да юграк булачак.


Мин төньяк тарафта берәүне уяттым, һәм ул килде. Кояш чыгышы ягыннан ул исемемне әйтеп чакырды. Хакимнәрне пычрак таптаган кебек таптый, чүлмәкче балчыкны изгән кебек изә ул.


Тупланыгыз, әй халыклар, куркудан дер калтырагыз! Тыңлагыз, барлык ерак җирләр! Сугышка әзерләнегез, куркудан дер калтырагыз! Сугышка әзерләнегез, куркудан дер калтырагыз!


Чирүдәй зур, атларга атланган күп санлы гаскәре булган башка халыклар белән бергә син төньяк чикләрдә урнашкан үз җиреңнән юлга кузгалырсың.


укчы аягында басып тора алмас, җитез аяклы йөгереп кача алмас, ат менгән җайдак үзенең җанын саклап кала алмас;


Ягъкуб нәселеннән исән калганнар башка халыклар, күп санлы кавемнәр арасында урман җанварлары янына яисә сарык көтүенә килеп кергән арыслан кебек булырлар: сиздермичә генә ташланырлар да ботарлап ыргытырлар, һәм алардан һичкем коткара алмас.


«Кайда соң синең Раббы Аллаң?!» дип сораган дошманнарым моны күреп мәсхәрәгә калачак. Аларның, урам пычрагы сыман, аяк астында ятуына мин шаһит булачакмын.


Патшаларның тәхетләрен җимерәчәкмен һәм мәҗүси патшалыкларның көчен юкка чыгарачакмын. Сугыш арбаларын, йөртүчеләре белән бергә, әйләндереп атачакмын. Атлар абынып егылачак, җайдаклары исә бер-берсенең кылычыннан һәлак булачак.


Ул көнне дошман атларын куркудан тилертәчәкмен, җайдакларын акылдан яздырачакмын, – дип белдерә Раббы. – Яһүдә йортына күзләрем ачык булачак, ә халыкларның атларын сукырайтачакмын.


Ул көнне Мин, Раббы, Иерусалимдә яшәүчеләрне яклаячакмын, һәм аларның иң көчсезе дә ул көнне Давыт кебек гайрәтле булачак, ә Давыт йорты алар алдыннан баручы Аллаһы яки Раббы фәрештәсе сыман булачак.


Ул көнне аларның Раббыдан котлары алыныр, берсе икенчесенең кулына ябышыр, бер-берсенә ташланыр.


Шуннан Раббы, яу көнендәге көрәшче сыман, бу халыкларга каршы сугыш ачар.


Яһүдәне җәядәй тартачакмын, Эфраимне ук итәчәкмен; синең угылларыңны, Сион, Яван угылларына каршы күтәрәчәкмен, сугышчының кылычы сыман итәчәкмен.


һәм Мин сезгә кушканнарның барын да үтәргә өйрәтегез. Шуны белегез: Мин, дөнья беткәнгә тикле, һәрвакыт сезнең белән булам.


Аздыручы иблис, Аның янына килеп: – Әгәр Син Аллаһы Углы булсаң, бу ташларга боер, икмәккә әйләнсеннәр! – диде.


Ул алардан: – Нәрсә булганын? – дип сорады. Шәкертләр Аңа: – Насаралы Гайсә белән булган хәлне, – дип җавап бирделәр. – Ул Аллаһы алдында һәм бөтен халык алдында эштә дә, сүздә дә кодрәтле Пәйгамбәр иде.


Чыгышы белән Искәндәриядән булган Апуллус атлы бер яһүди Эфескә килде. Ул телгә оста, Язманы белә


Муса мисырлыларның барлык гыйлемнәрен өйрәнгән, сүздә дә, эштә дә куәтле булган.


Коралларыбыз дөньяви түгел, киресенчә, алар ярдәмендә Аллаһы кодрәте белән теләсә нинди ныгытмаларны да җимерә алабыз. Бу кораллар белән без ялган дәлилләрне,


Дошманнарыгызга каршы сугышка чыккач, сез атларны, арбаларны һәм сан ягыннан сездән күпкә артык сугышчыларны күрерсез, ләкин курыкмагыз, чөнки сезне Мисыр җиреннән алып чыккан Раббы Аллагыз сезнең яныгыздадыр.


Хаким исә минем янда булды һәм, Аллаһының хәбәре минем аркылы тулысынча игълан ителсен һәм бар халыкларга ишетелсен өчен көч бирде һәм мин арыслан авызыннан коткарылдым.


Мин яхшы көрәштем, ахырга тикле йөгердем, иманны саклап калдым.


Раббының моңа кадәр дә, аннан соң да шул рәвешле адәм гозеренә колак салганы булмады, чөнки Исраил өчен Раббы Үзе көрәште.


Әлеге патшаларның һәммәсен һәм аларның җирләрен Ешуа шул бер үк сугыш сәфәрендә яулап алды, чөнки исраилиләр ягында Исраилнең Раббы Алласы Үзе көрәште.


Аннан соң мин кояшта торучы бер фәрештәне күрдем. Ул, күк уртасыннан очучы бөтен кошларга мөрәҗәгать итеп, көчле тавыш белән кычкырды: «Килегез, Аллаһының бөек мәҗлесенә җыелыгыз!


Хезмәтчеләрнең берсе шунда: – Бәйт-Лехемдә яшәүче Ишай атлы бер адәмнең углы гөсләдә уйнаганны күргән идем. Ул үзе гайрәтле яугир һәм акыллы-зирәк сүзле, күрер күзгә дә күркәм. Раббы – аның юлдашыдыр, – диде.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ