2 Хезмәтең белән тапканны ашарсың, бәрәкәт иясе булып рәхәттә яшәрсең.
Алда өмет күреп тынычланырсың, тирә-юнең хәвеф-хәтәрсез булып, тыныч йокларсың.
Раббыга ялвару сүзләремне җиткерәм мин, һәм Ул миңа мөкатдәс тавыннан җавабын кайтара.
Иген вә шәрабка тиенгән кешеләрнең шатлыгы йөрәгемә Син салган сөенечтән күпкә кайтыштыр.
Чатырыңда гомер бакый яшәп, канатларың күләгәсендә сыену табарга телим мин.
Раббының фатихасы кешене баета һәм кайгы-хәсрәттән коткара.
Мин кояш астында эшләнгән эшләрнең барысын да күрдем һәм аларның бөтенесе дә фани һәм бушка җил куу икәнлегенә төшендем.
Менә бер кеше – ялгыз, берүзе: углы да, туганы да юк; ә үзе гомере буе туктаусыз эштә, күзләре байлыкка һич тә туймый. «Кем өчен әле мин шулкадәр көч түгәм, җанымны рәхәттән мәхрүм итәм?!» – ди ул. Бу да – күңелгә ятмый торган фани бер эштер.
Кояш астында мин күреп белгән яман бер чир бар, ул – хуҗасы тарафыннан үз зарарына туплана торган байлык.
Кешенең бөтен хезмәт җимеше – аның авызы өчен; аның җаны һичкайчан туймас.
Шул чагында мин уянып киттем һәм як-ягыма карандым; төшем үземә бик ошады.
Сарыклар кыргый далаларда хәвеф-хәтәрсез яши, урманнарда тыныч йоклый алсын өчен, Мин, алар белән тынычлык турында килешү төзеп, кыргый җәнлекләрне ул җирдән куып җибәрермен.