8 Ул миңа әйтте: – И адәм углы! Диварны тишеп чык. Мин диварны тишеп чыктым һәм бер ишек күрдем.
бозык бәндәләр качарлык караңгы урын, дөм караңгы җир табылмас.
Ниятләрен, Раббыга күрсәтмәс өчен, тирәнгә яшергән, кыңгыр эшләрен караңгыда эшләп: „Кем күрсен, кем танысын безне?!“ – дип уйлаган бәндәләргә – кайгы!
Синең итәкләреңә бер гаепсез ярлы кешеләр каны ябышкан; әйтерсең, син аларны угрылык өстендә тоткансың. Шуңа да карамастан син:
Кем дә булса Мин күрмәстәй урында яшеренә аламыни?! – ди Раббы. – Күкне дә, җирне дә иңләп алмаганмы Мин?! Бу – Раббы сүзе».
Шуннан соң Ул мине ишегалдына керә торган капка төбенә алып килде. Карыйм – диварда бер тишек бар.
Аллаһы миңа: – Кер дә алар монда кылган җирәнгеч әшәкелекне күр, – диде.