16 Исән калганнар тауларга качып китәр, һәм үзәнлектәге күгәрченнәр кебек һәркайсы үзенең гөнаһлары өчен сыкрар.
Әй Исраилнең Раббы Алласы, Син гаделсең! Чөнки без әлеге көнгә кадәр исән-саубыз. Менә, гаебебезне танып, каршыңда торабыз, гәрчә шушы хәлләрдән соң Синең алдыңа килеп басарга хакыбыз булмаса да.
И Аллаһы, миһербанлык күрсәт! Чөнки мине кысалар-изәләр, көн дә миңа һөҗүм итәләр.
Әгәр Күкләр Хуҗасы Раббы кайберләребезне исән калдырмаган булса, без Сәдүм каласына, Гамура каласына тиңләшер идек.
Яһүдә халкының котылып калганы, янәдән тамыр җибәреп, җимеш бирер.
Карлыгач кебек, керәшә кебек кычкырамын, күгәрчен кебек ямансулыйм; күккә карый-карый күзләрем талды: йа Хуҗа-Хакимем, чарасыздыр мин, ярдәм ит миңа!
Без барыбыз да аюдай үкерәбез, күгәрчендәй моңланабыз; гаделлек көтәбез, ә ул юк, котылу көтәбез, тик ул бездән ерак.
Чөнки без Синең алда күп җинаятьләр кылдык, гөнаһларыбыз безгә каршы шаһитлык бирә. Җинаятьләребез һәрчак күз алдыбызда, гаеп эшләребезне үзебез белеп торабыз.
Шәрә калкулыкларда кычкырган тавышлар ишетелә – Исраил халкының елавы вә ялваруы бу. Ялгыш юлдан китеп, Раббыны – үзләренең Алласын оныткан алар.
Алар күз яшьләре түгә-түгә, ялынып-ялварып кайтырлар; Мин аларны ташкын сулар буеннан, абындырмыйча туры юлдан җитәкләп барырмын, чөнки Мин – Исраилнең Атасымын, ә Эфраим – Минем беренче углымдыр».
Исән калган һәм Мисырга яшәргә дип күчеп килгән яһүдиләрнең берсе дә котылып калмас. Алар бөтен җаннары-тәннәре белән Яһүдәгә кайтырга ашкыныр, ләкин качкыннарның бик азы гына әйләнеп кайтыр».
Кылычтан котылган бик азлар гына Мисырдан Яһүдә җиренә әйләнеп кайтыр. Исән калган һәм Мисырга яшәргә дип күчеп килгән барлык яһүдиләр шулчак үзләренең түгел, ә Минем сүземнең рас чыгуын белер.
Әнә, Сион ягыннан „Аһ, нинди бөлгенлеккә төштек, оятыбыз нинди зур! Йортларыбыз җимерек, яшәгән җиребезне ташлап китәргә мәҗбүрбез“ дигән тавыш ишетелә».
Әмма аларның анда угыл-кызларыннан исән калучылар булыр; аларны шәһәрдән алып чыгарлар, һәм алар сезнең янга килерләр; шунда сез аларның үз-үзләрен ничек тотуын һәм кылган гамәлләрен күрерсез һәм Иерусалимгә Мин җибәргән бәлаләрнең асылына төшенеп юанырсыз.
Минем сарыкларым тауларда вә биек калкулыкларда каңгырып йөрде, бөтен җир йөзенә таралды, аларны һичкем эзләмәде һәм эзләргә тырышмады да».
Шул чагында яман юлларыгызны вә яман гамәлләрегезне искә төшереп, гөнаһларыгыз вә әшәкелекләрегез өчен үзегездән үзегез җирәнерсез.
Хәл ителгән: шәрә калган Ниневә әсирлеккә китәчәк. Аның кол кызлары, күкрәкләрен төя-төя, күгәрченнәр кебек ыңгыраша.
Раббының бөек көне инде якын, бик якын! Ул көн ашыгып килә. Раббы көнендә коточкыч тавыш кубачак, хәтта куркусыз сугышчылар да кычкырып елаячак!