8 Ләкин кайбер кешеләрне Мин исән калдырачакмын. Сез илләр, халыклар арасына сибелгәндә, кайберләрегез кылычтан котылып калачак.
Ләкин Син колың Мусага әйткән сүзеңне исеңә төшер. Син болай дип әйткән идең: «Әгәр Миңа тугры булмасагыз, Мин сезне төрле халыклар арасына таратырмын.
Анда халыкның уннан бер өлеше генә калса да, алары да бөлгенлеккә төшәчәк. Ләкин таза-юан агачны йә имәнне кискәннән соң төбе калган кебек, Исраилдән дә агач төбе калачак, һәм ул – изге орлыктыр».
Чөнки Мин янәшәңдә булырмын, Ягъкуб, һәм сине коткарырмын! – дип белдерә Раббы. – Мин сине халыклар арасына куып тараткан идем, инде шул халыкларның һәммәсен кырып бетерермен, ә сине юк итмәм. Җәзасыз калдырмам сине, әмма җәзаны гаделлек белән бирермен».
Исән калган һәм Мисырга яшәргә дип күчеп килгән яһүдиләрнең берсе дә котылып калмас. Алар бөтен җаннары-тәннәре белән Яһүдәгә кайтырга ашкыныр, ләкин качкыннарның бик азы гына әйләнеп кайтыр».
Кылычтан котылган бик азлар гына Мисырдан Яһүдә җиренә әйләнеп кайтыр. Исән калган һәм Мисырга яшәргә дип күчеп килгән барлык яһүдиләр шулчак үзләренең түгел, ә Минем сүземнең рас чыгуын белер.
Курыкма, колым Ягъкуб, – дип белдерә Раббы, – чөнки Мин – янәшәңдә! Мин сине халыклар арасына куып тараткан идем, инде шул халыкларның һәммәсен кырып бетерермен, ә сине юк итмәм. Җәзасыз калдырмам сине, әмма җәзаны гаделлек белән бирермен».
Кылган әшәкелекләре хакында үзләре яшәгән халыклар арасында сөйләсеннәр өчен, Мин аларның бик азын гына кылычтан, ачлыктан вә үләт чиреннән саклап калырмын; һәм алар Минем Раббы икәнемне белерләр.
Әмма аларның анда угыл-кызларыннан исән калучылар булыр; аларны шәһәрдән алып чыгарлар, һәм алар сезнең янга килерләр; шунда сез аларның үз-үзләрен ничек тотуын һәм кылган гамәлләрен күрерсез һәм Иерусалимгә Мин җибәргән бәлаләрнең асылына төшенеп юанырсыз.
аталар үз балаларын, ә балалар үз аталарын ашаячак; Мин сиңа хөкем оештырачакмын, исән калганнарны исә төрле тарафларга җилгә таратачакмын.
Синең халкыңның өчтән бер өлеше шәһәрдә үләт чиреннән вә ачлыктан кырылачак; өчтән бер өлеше шәһәр читендә кылычтан үләчәк; тагын бер өлешен төрле тарафларга җилгә таратачакмын һәм артыннан кылыч белән эзәрлекләячәкмен.
Камалу көннәре беткәч, чәчеңнең өчтән бер өлешен шәһәр уртасында яндыр; тагын бер өлешен шәһәр тирәсендә кылыч белән туракла; өченче өлешен җилгә туздыр, ә Мин, кылычымны кыныннан алып, шул чәчләрне эзәрлекләп китәрмен.
Арагызда, җаннары кыелып, җиргә авучылар булыр, һәм сез Минем Раббы икәнемне белерсез.
Исән калганнар тауларга качып китәр, һәм үзәнлектәге күгәрченнәр кебек һәркайсы үзенең гөнаһлары өчен сыкрар.
Раббы исеменә өмет баглаучы, күндәм вә фәкыйрь халыкны Мин синдә калдырырмын.
Ә Ишагыйя Исраил хакында шуны әйтеп җибәрә: «Исраил халкы диңгез ярындагы ком бөртекләре санынча күп булса да, бик аз өлеше генә котылачак.