14 Мин сине, Иерусалим, бөлгенлеккә төшерәчәкмен, тирә-юнеңдәге халыклар арасында вә үтеп баручы һәркем каршында хурлыкка калдырачакмын.
Ниһаять, мин аларга: – Хәлебезнең аяныч икәнен күрәсездер. Иерусалим җимерелгән, капкалары янып беткән. Әйдәгез, Иерусалим диварларын төзеп, бу хурлыкны өстебездән төшерик! – дидем.
Бу шәһәрне Мин, шом сала торган бер урынга әйләндереп, хурлыкка калдырырмын; шул тирәдән узып баручы һәркем, коты алынып, аның җәрәхәтләрен күреп сызгырып куяр.
Сезне мәңге онытылмаслык оят-хурлыкка, мәсхәрәгә дучар итәрмен!
Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай ди: «Мисырга китсәгез, Иерусалим халкына ябырылган ачу-ярсуым сезгә дә ябырылыр! Сез шом сала торган каһәр иясе булырсыз, хурлыкка төшеп, адәм мыскылына калырсыз һәм бу җирне бүтән күрә алмассыз».
Сионга илтүче юллар кайгыда, чөнки бәйрәмгә баручылар күренми. Сион капкалары бушап калган, руханилары ыңгыраша, кызлары боеккан – хәсрәттәдер Сион.
Иерусалим зур гөнаһ кылды, шуңа күрә күңел кайтаргыч бер нәрсәгә әйләнде; аңа дан җырлаучылар мыскыл белән карый хәзер, чөнки аның шәрәлеген күрделәр; ул үзе дә авыр сулый, читкә борылып, йөзен яшерә.
Сион тавы бушап калды, анда чүл бүреләре эзләнеп йөри.
Халык белән тулы шәһәрләр бушап калыр, җирләре чүлгә әйләнер; һәм сез Минем Раббы икәнемне белерсез».
Син, Иерусалим, кеше каны коеп, өстеңә гөнаһ алдың, потлар ясап, үзеңне нәҗесләндердең. Соңгы көнеңне якынайттың син, елларың тәмамланды синең. Шуның өчен Мин сине халыклар алдында көлкегә калдырам, бар җирдә синнән мыскыл итеп көләчәкләр.
Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Син апаң эчкән зур, тирән касәдән эчәрсең, мәсхәрә булырсың, көлкегә калырсың, чөнки касәң тирән.
Бу җирне Мин коры чүлгә әйләндерермен, аның горур егәре юкка чыгар, Исраил таулары бушап калыр – алар аша үтеп йөрүчеләр булмас.
ташландык хәлгә килгән җирләр эшкәртелер, үтеп барган һәр кешенең күз алдында җирләрегез инде буш ятмас.
Сез яши торган барлык урыннарда шәһәрләр бушап калачак һәм калку җирләр тар-мар ителәчәк: шунлыктан мәзбәхләрегез бушап калачак, җимереләчәк, потларыгыз ватылачак, юк ителәчәк, хуш исле сумала-майлар көйрәтү мәзбәхегез чәлпәрәмә киләчәк, сез ясаган әйберләр юкка чыгачак.
И Хуҗа-Хакимем, Синең хаклылыгыңа өметләнеп ялварып сорыйм: Үз шәһәрең Иерусалимнән, Синең изге тавыңнан ачуың вә ярсуың китсә иде. Гөнаһларыбыз, аталарыбызның хилаф эшләре аркасында Иерусалим вә Синең Үз халкың әйләнә-тирәдә яшәүчеләрнең мәсхәрәсенә калды.
Сезнең аркада Сионны басу кебек сөрәчәкләр, Иерусалим хәрабәләр өеменә әйләнәчәк, һәм Аллаһы йорты урнашкан тау урман белән капланачак.
Раббы сезне тараткан барлык халыклар арасында сез телдән төшми торган, коточкыч бер адәм мәсхәрәсе булырсыз.