Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Яхәзкыл 5:13 - Изге Язма

13 Шул чагында гына халкыма булган ачуым бетәчәк, ярсуым басылачак һәм үчем кайтачак. Ярсуымны алар өстенә түккәч, Мин, Раббы, бу сүзләрне көнчелеккә бирелеп әйткәнне беләчәкләр.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Яхәзкыл 5:13
33 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Аһ, тугрылыклы башкала әнә ничек фахишәгә әйләнгән! Ул гаделлек белән тулы иде, анда дөреслек хакимлек итә иде, хәзер исә анда адәм җаны кыючылар яши.


Шуңа күрә Хаким, Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраилнең кодрәтле Алласы болай ди: «Дошманнарымны җәзага тартып юанырмын, алардан үчемне алырмын!


Хаклыкны Ул иңенә көбә күлмәк итеп япты, коткаруны очлым итеп киде, үчне – өс киеме, ярсуны Үзенә япанча итте.


Аның какшамас хакимлеге ныгый барачак, һәм гомер-гомергә илдә иминлек хөкем сөрәчәк: гаделлек вә дөреслеккә нигезләнгән Давыт тәхетен ул нык итәчәк, Давыт патшалыгын мәңгегә куәтле кылачак. Күкләр Хуҗасы Раббы моны Үз халкына булган көчле мәхәббәте хакына эшләячәк.


Ураза тотсалар да, Мин аларның елау-сыктауларын ишетмәм; тулаем яндыру һәм икмәк корбаннары китерсәләр дә кабул итмәм. Мин аларны кылыч, ачлык вә үләт зәхмәте белән юк итәчәкмен!


Җиде угыл тапкан хатын әнә хәлсезлектән егылып ята, тынын көчкә ала: әле көндез үк аның кояшы батты – оятка калды, хур булды ул. Исән калган халыкны Мин дошманнары кулына тапшырырмын – кылычтан уздырырмын. Бу – Раббы сүзе».


Әмма җитмеш елдан соң Бабил патшасын, аның халкын, килданиләр яшәгән бу җирне Мин җинаятьләре өчен җәзага тартырмын, мәңгегә чүлгә әйләндерермен, – дип белдерә Раббы. –


Раббының каһәре кайнап ташыды: ачуыннан ярсып, Сионны Ул утка тотты, шул ут шәһәрне нигезе белән бергә йотты.


Әй Сион-кыз! Җинаятең өчен инде җәза тәмамлана, Раббы сине бүтәнчә сөргенгә җибәрмәс; ләкин сине Ул, әй Эдом-кыз, җинаятең өчен җәзага тартыр, гөнаһларыңны фаш итәр!


Ачуымны дивардан һәм аны агартып сылаган кешеләрдән алгач, сезгә: „Дивар да, аны сылаучылар да, тынычлык юк чагында тынычлык турында Иерусалимгә пәйгамбәрлек иткән Исраил пәйгамбәрләре дә юк“, – диярмен», – дип белдерә Хуҗа-Раббы.


Чөнки Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Әгәр дә Мин, Иерусалимнең кешеләрен вә мал-туарын юк итәр өчен, дүрт төрле коточкыч җәзам – кылыч, ачлык, ерткыч җанварлар вә үләт чирен шунда җибәрсәм, үтә куркыныч булачак.


Сиңа булган ачуым кангач һәм көнчелек ярсуым басылгач, Мин тынычланырмын һәм бүтән сиңа ачуланмам.


Мин гафу иткәннең соңында кылган гамәлләреңнең һәммәсен син исеңдә тотсын, оятыңнан кызарсын һәм моннан ары хурлыгыңнан авызыңны да ачарга кыймасын өчен эшлим Мин моны». Бу – Хуҗа-Раббы сүзе.


Аның гаярь сугышчылары кылычтан һәлак булачак, исән калганнары исә төрле тарафка таралачак. Шул чагында сез моны Мин, Раббы, әйткәнне белерсез».


Ләкин аларның угыллары да Миңа каршы баш күтәрде: алар Минем кагыйдәләрем буенча гамәл кылмады һәм кануннарымны җиренә җиткереп үтәмәде (гәрчә аларны үтәгән кеше исән калган булыр иде), Минем шимбә көннәремне бозды. Шунда Мин, чүлдә алар өстенә ярсуымны түгәчәкмен, ачуымны алардан алачакмын, дидем.


Ләкин алар Миңа каршы баш күтәрделәр һәм Мине тыңламадылар; беркем дә үзенең күз алдыннан кабахәт нәрсәләрне алып ташламады һәм Мисыр потларына табынудан туктамады. Шунда Мин, ачуымны вә ярсуымны Мисыр җирендә алар өстенә түгәчәкмен, дидем.


Мин дә учым белән учка бәрермен – ачуымны шулай басармын. Моны Мин, Раббы, әйттем».


Аның уң кулына «Иерусалимгә» дигән шобага чыгар, һәм ул шунда дивар җимерүче җайланма куярга, үтерергә әмер бирергә, сугышчан өн салырга, капка җимерүче җайланма китерергә, туфрак өеп, камау ныгытмасы төзергә тиеш булыр.


Көнче ир кебек ачуымны сиңа юнәлтәм, һәм алар сине аяп тормаячак: борының белән колакларыңны кисеп алачак, калган кешеләрең исә кылычтан һәлак булачак; угылларың белән кызларыңны алып китәчәкләр, исән калганнарны ялкын ашаячак;


Синең азгынлыгың – әнә шул шакшылык ул. Мин сине чистартырга тырышып та, син чистармаганга күрә, сиңа булган ярсуым ташып түгелгәнче, синең чистарынасың юк.


Алар, ике арада фәкать бер дивар гына калдырып, үз бусагаларын Минем бусагам янына һәм ишек яңакларын Минем ишек яңагы янына куйдылар, кылган әшәкелекләре белән Минем изге исемне пычраттылар, шуңа күрә Мин, ачуым чыгып, аларны һәлак иттем.


алар Минем Раббы икәнемне беләчәк. Аларга бәла-каза җибәрәчәкмен, дип, юкка гына әйтмәдем Мин“».


Ерактагылар үләт чиреннән, якындагылар кылычтан һәлак булыр; исән калганнар ачлыктан үләр – алардан Мин ачуымны шулай алачакмын.


Инде менә соңгы сәгатең сукты, синең өскә ачуымны яудырачакмын, йөргән юлларыңа карап хөкем итәчәкмен, барлык әшәкелекләрең өчен җавап бирергә мәҗбүр итәчәкмен.


Тиздән өстеңә ярсуымны түгәрмен, ачуымны алырмын синнән, йөргән юлларыңа карап хөкем итәрмен, барлык әшәкелекләрең өчен хисап тотарсың!


Төньяк патша ни теләсә – шуны эшләр, тәмам масаеп китеп, үзен илаһлардан өстен куяр, аллаларның Алласы хакында яман сүз сөйләр, һәм афәтле көннәр беткәнчегә кадәр аның эшләре, тәкъдирдә язылганча, уңышлы гына барыр.


Фетнәчел кешеләрне Мин Үзем теләгәнчә җәзага тартырмын, халыклар аларга каршы җыелыр, һәм җинаятьләренең икесе өчен дә алар тиешле җәзасын алыр.


Шунда фәрештә, кычкырып, миңа дәште: «Кара! Төньяк җиренә киткәннәр шул җирләр хакында Минем Рухымны тынычландырды», – диде.


Раббы сезне ишәйткәндә, сезгә игелекләр кылганда ничек куанса, сезне һәлак иткәндә, кырганда да нәкъ шулай куаныр. Билисе җирегездән дә сез соңыннан сөрелерсез.


Үз халкының көчсезләнүен һәм һичкемнең – ирекленең дә, ирексезнең дә калмавын күргәч, Раббы аларны кызганыр, Үз колларын яклар.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ