3 Аннары теге ир, үлчәү бавын тотып, көнчыгышка таба юнәлде һәм, мең терсәк үлчәп алып, мине су аша алып чыкты – биредә су аяк йөзеннән иде.
Аллаһы мине шунда китереп, мин капка янында басып торган бер ир-атны күрдем; ул бакыр сыман ялтырап тора һәм аның кулында үлчи торган киндер бау белән үлчәү таягы бар иде.
Ир кеше, мине төньяк капкадан алып чыгып, тышкы яктан көнчыгышка караган капкага китерде; су капканың көньяк тарафыннан ага иде.
Шул урыннан тагын мең терсәк үлчәп китеп, мине су аша алып чыкты – биредә су тездән иде. Яңадан да мең терсәк үлчәп алып, мине су аша алып чыкты – биредә су билдән иде.
Шуннан соң мин кабат күзләремне күтәреп карадым һәм җир үлчи торган бау тоткан бер ирне күрдем!
Мин сезгә Атам вәгъдә иткәнне җибәрермен; сез исә, югарыдан кодрәт алганчы, шәһәрдә калыгыз.
Шулай итеп, Аллаһы Аны Үзенең уң ягына күтәргәч, Ул, Атасыннан вәгъдә ителгән Изге Рухны кабул итеп, өстебезгә сез хәзер күреп һәм ишетеп торган бүләкне койды.
Барысы да Изге Рух белән сугарылдылар һәм Изге Рух биргән сүзләр белән башка телләрдә сөйли башладылар.
Миңа үлчәү таягыдай камыш сабагы бирелде һәм болай дип әйтелде: «Бар, Аллаһы йортын һәм мәзбәхне үлчә, андагы табынучыларны санап чык.
Миңа сөйләүче фәрештәнең шәһәрне һәм капкаларын, диварын үлчәр өчен алтын үлчәү таягы бар иде.