7 Йөзеңне вә ялангач кулыңны чолганыштагы Иерусалимгә юнәлт һәм аңа каршы пәйгамбәрлек кыл.
Раббы Үзенең изге кулының көчен барлык халыклар күз алдында күрсәтте – җирнең барлык читләрендә Аллабызның коткаруын күрәләр.
– И адәм углы! Йөзеңне Иерусалим ягына бор һәм изге урыннарга карап сүзеңне әйт, Исраил җиренә пәйгамбәрлек ит,
Тимер таба ал да аны тимер дивар кебек итеп шәһәр белән үз араңа куй, йөзең белән шуңа таба борыл. Син аны шулай чолгап ал, һәм шәһәр камалышта калыр. Исраил халкына билге булыр бу.
Камалу көннәре беткәч, чәчеңнең өчтән бер өлешен шәһәр уртасында яндыр; тагын бер өлешен шәһәр тирәсендә кылыч белән туракла; өченче өлешен җилгә туздыр, ә Мин, кылычымны кыныннан алып, шул чәчләрне эзәрлекләп китәрмен.
– И адәм углы! Йөзеңне Исраил тауларына бор да шунда аларга пәйгамбәрлек ит:
Ул, патшалыгының бөтен көчен туплап, көньяк патшаны тәмам юк итәргә карар кылыр һәм шул максаттан, көньяк патша белән бәйләнешкә кереп, кызларының берсен аңа кияүгә бирер. Әмма аның нияте уңышка ирешмәс, моннан аңа бернинди файда булмас.