16 Тагын Ул болай диде: – И адәм углы! Иерусалимгә ризык китерүгә Мин чик куярмын, үлчәп бирелгән икмәкне хәвефләнеп ашаячаклар анда, үлчәп бирелгән суны да куркып эчәчәкләр.
Шәһәрдә ачлык һаман көчәя барып, дүртенче айның тугызынчы көнендә халыкның ризыгы тәмам бетте.
Шәһәр камалышта калганнан соң, анда коточкыч ачлык башланып, бер ишәк башының бәһасе хәтта сиксән шәкыл көмешкә, чирек каб күгәрчен тизәгенең бәһасе исә биш шәкыл көмешкә бәрабәр булды.
Стан булып торганда Мусага һәм Раббының изге рухание Һарунга көнчелекләре кузгалгач,
Җирнең ерак почмагыннан эндәшәм Сиңа: күңелем хафа эчендәдер. Буй җитмәслек кыя башына менгер мине!
Менә хәзер Хаким, Күкләр Хуҗасы Раббы, Иерусалим белән Яһүдәнең бар булган маясын – икмәген вә суын тартып алачак.
Иерусалимнең бар халкы, икмәк эзләп, авыр ыңгыраша, җан саклап калыр өчен, кыйммәтле әйберләрен ризыкка алыштыра. «Йа Раббым, кара, – ди Иерусалим, – һәм минем ни дәрәҗәдә түбәнсетелүемне күр!
Суыбызны да көмеш түләп эчәбез, утыныбызны да акчага сатып алабыз.
Икмәк юнәтеп, җаныбызны хәвеф астына куябыз, чөнки чүлдән безгә кылыч яный.
– И адәм углы! Әгәр нинди дә булса бер халык, Миңа тугрылыгын сакламыйча, Минем алда гөнаһ кылса, шул чакта Мин, аңа таба кулымны сузып, аны ризыктан мәхрүм итәрмен, аңа ачлык җибәрермен һәм кешеләрен вә терлекләрен һәлак итәрмен.
Һәм Ул миңа: – Мин сиңа адәм тизәге урынына сыер тизәге алырга рөхсәт итәм, икмәгеңне шулай пешерерсең, – диде.
Өстеңә ачлыкның рәхимсез укларын җибәреп, алар сине һәлак итә башлагач, Мин тагын да көчлерәк ачлык җибәрермен, ризыгыңны юк итәрмен.
Мин сезнең икмәгегезне бетерермен; шунлыктан, икмәк пешерер өчен, ун хатынга бер мич җитәр, һәм икмәк үлчәп кенә бирелер; сез ашарсыз, әмма туймассыз.
Су эчәр өчен, кешеләр, каңгырып, бер шәһәрдән икенчесенә йөрер, әмма анда да сусыннары басылмас иде. Тик шунда да сез Миңа килеп сыенмадыгыз! – ди Раббы. –
Бәрән өченче мөһерне кубаргач, өченче җан иясенең: «Кил!» – дигәнен ишеттем. Менә мин кара ат күрдем, ә аның өстендәге җайдак үз кулына үлчәү тоткан иде.