7 Үземнең изге исемемне Исраил халкына белдерермен һәм киләчәктә изге исемемне хур итәргә юл куймам. Халыклар Минем Раббы, Исраилнең изге Заты булуымны белерләр.
Әй күңелем, Раббыга мактау-шөкерләр яудыр! И Раббы Аллам, Син искиткеч бөексең! Син шөһрәт вә мәһабәтлеккә уралгансың,
Раббы Аллагызның исемен кирәкмәскә телгә алмагыз: Аның исемен кирәкмәскә телгә алган кешегә Раббы җәза бирми калмас.
Әй Сион кешеләре, сөенешеп тантана итегез, шатлык авазлары яңгырап торсын: Исраилнең изге Алласы сезнең арада, һәм Ул бөектер!»
Кемне хурладың син? Кемне яманладың? Кемгә каршы тавышыңны күтәрдең, тәкәбберләнеп кемгә күзеңне күтәреп карадың? – Исраилнең изге Алласына!
Коткаручыгыз Раббы, Исраилнең изге Алласы, болай ди: «Сезнең хакка Мин Бабилгә гаскәр җибәрәм, килданиләрнең барчасын качакларга әйләндерәм, аларның кораблары аһ-зарга күмелер.
Чөнки Мин – Раббы, синең Аллаң, Исраилнең изге Алласы, Коткаручың! Синең өчен йолым итеп Мин Мисырны, синең урынга Хәбәшстанны вә Шебаны бирәм.
Раббы, Исраилнең изге Алласы, аны Бар итүче болай ди: «Сезгәме Миннән балаларымның киләчәге турында сорарга?! Сезгәме иҗат җимешем белән нәрсә эшләргә кирәклеген Мине өйрәтергә?!
Сиңа золым кылганнарга үз тәнендәге итне ашатырмын, һәм алар, шәраб эчкән кебек, үз каныннан исерер. Шул чагында һәртөрле җан иясе Минем – Раббы, синең Коткаручың, Йолып алучың вә Ягъкубның кодрәтле Алласы икәнемне беләчәк».
Син, Исраил, үзең белмәгән халыкларны чакырырсың, һәм сине белмәгән халыклар Раббы Аллаң, Исраилнең изге Алласы хакына синең янга ашыгыр, чөнки Ул сине данлы итте».
Сине җәбер кылганнарның угыллары каршыңа баш иеп киләчәк, сиңа кимсетеп караганнарның һәммәсе аягыңа егылачак; алар сине Раббының, Исраилнең изге Алласының Сионы дип йөртәчәк.
Таршиш кораблары бирегә беренче булып йөзеп килә – яр буендагы җирләр әнә Миңа өметләнеп тора. Бу кораблар Раббы Аллаң исеме хакына, Исраилнең изге Алласы хакына көмеш вә алтыннары белән бергә ерактан синең балаларыңны алып килә, чөнки сине Ул, Иерусалим, данлы итте.
Ләкин чит халыклар алдында Үз исемем хурлыкка төшмәсен дип, алай эшләмәдем, чөнки Мин аларны Мисырдан шул халыклар күз алдында чыгардым.
Ә сезгә, Исраил халкы, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: „Мине тыңлыйсыгыз килмәсә, һәркайсыгыз, үзенең потлары янына барып, аларга хезмәт итсен, ләкин Минем изге исемемне үзегезнең корбаннарыгыз вә потларыгыз белән бүтән хур итмәссез.
Мин моны Үз исемем хакына, чит халыклар алдында исемем хурлыкка төшмәсен дип эшләдем. Чөнки Исраил халкын Мисырдан алып чыгар өчен, Мин аларга Үземне нәкъ шул халыклар алдында таныткан идем.
Һәм төрле халыклар арасында хур ителгән исемемне – сез хур иткән бөек исемемне – Мин изге итәм; аларның күз алдында сезнең аша Үземнең изгелегемне таныткач, халыклар Минем Раббы икәнемне белерләр, – дип белдерә Хуҗа-Раббы. –
Шулчакны әйләнә-тирәгездәге халыклар Мин Раббының җимерелгәнне яңадан төзүемне, бушап калган җиргә үсемлек утыртуымны белерләр. Моны Мин, Раббы, әйттем һәм Мин моны эшләячәкмен».
Син Минем халкым Исраилгә җир өстен каплап алган болыт шикелле ябырылырсың. Мин сине, Гог, алдагы көннәрдә Үземнең җиремә алып килермен. Синең аша халыкларга Үземнең изгелегемне күрсәтеп, аларга Үземне танытыр өчен эшлим Мин моны».
Мин Үземнең бөеклегемне вә изгелегемне күрсәтермен, күп халыкларга Үземне танытырмын. Шунда Минем Раббы икәнемне белерләр».
Шул көннән башлап алга таба да Исраил халкы Минем – Раббы, аларның Алласы икәнемне белер.
Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Хәзер инде Ягъкубны сөргеннән кайтарырмын, Исраилнең бөтен халкына мәрхәмәтемне күрсәтермен. Үземнең изге исемемне Мин фидакарьләрчә яклармын.
Менә, Мин әйткән көн килер, нәкъ Мин әйткәнчә булыр, – дип белдерә Хуҗа-Раббы. –
Балаларыңның берсен дә Молых илаһына багышлап корбан итмә, шуның белән Аллаңның исемен хур итмә. Мин – Раббы.