9 Син барлык сугышчыларың һәм күп санлы халыклар белән бергә давыл кебек күтәрелерсең, җирне каплап алган болыт булып килерсең».
Юксыл-мескенгә, мохтаҗларга Син авыр вакытта сыеныр урын, давылда – ышыклык бирә торган, эссе көндә саклый торган күләгә булдың. Чөнки залимнәрнең сулышы – диварга каршы коеп яуган яңгыр,
Менә, Хуҗа-Хакимнең көчле бер баһадиры бар: бозлы яңгыр, һәлакәтле давыл кебек, ярыннан ташыган ярсулы сулар кебек ул. Эфраим сәрхушләре горурланган таҗны ул үз кулы белән җиргә орып салачак, аяклары белән таптаячак.
Аларның уклары очланган, җәяләре киерелгән; атларының тояклары – чакматаш, арбаларының тәгәрмәчләре өермә сыман.
Менә, дошман болыт кебек күтәрелә, аның арбалары өермә кебек, атлары бөркетләрдән җитезрәк. Аһ, кайгы безгә! Һәлак булдык без!
диварны агартып сылаучыларга әйт, ул авачак, диген. Коеп яңгыр һәм эре боз бөртекләре явачак, көчле җил күтәрелеп, диварны аударачак.
Мисырның камыты сынып, аның горур егәре беткәч, Тахпанхеста көн сүрелеп калыр. Аны болыт каплап алыр, кызлары әсир ителер.
Син Минем халкым Исраилгә җир өстен каплап алган болыт шикелле ябырылырсың. Мин сине, Гог, алдагы көннәрдә Үземнең җиремә алып килермен. Синең аша халыкларга Үземнең изгелегемне күрсәтеп, аларга Үземне танытыр өчен эшлим Мин моны».
Ахыр заман җиткәндә, аңа каршы көньяк патша яу чыгар; төньяк патша исә сугыш арбалары, атлы җайдаклары, күп санлы кораблары белән өермәдәй аңа каршы күтәрелер. Ул, байтак илләргә һөҗүм итеп, ташкын судай аларны иңләп узар;
Зольмәтле бер көн булыр ул, болытлы, караңгы көн булыр. Иртәнге нурлар тауларга яткан кебек, исәпсез-сансыз куәтле чирү ябырылып килә. Әлегәчә мондый яуның булганы юк иде һәм киләчәктә дә булмас!
Күрәм: алар җир киңлегенә чыктылар һәм Аллаһының изге кешеләре яшәгән станны, яраткан шәһәрне камап алдылар. Әмма күктән ут төшеп, аларны яндырып бетерде.