3 Раббы миңа әйтте: – И адәм углы! Бу сөякләргә җан өреп буламы? – диде. Мин: – Йа Хуҗа-Раббым! Моны Син генә беләсең, – дидем.
Син Раһабны өзгәләп ташладың; көчле кулың белән дошманнарны куып тараттың.
Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Кеше яшәмәгән, бушап калган шәһәргә әйләндергәч, төпсез чоңгылларның зур сулары сине күмеп киткәч,
Ул мине үзән буйлап алып китте, һәм мин анда бик күп коры сөякләр ятканын күрдем.
Ата үлгәннәрне терелтеп җанландырган кебек, Углы да, кемне теләсә, шуны җанландыра.
Кешеләр, ни өчен сез Аллаһының үлеләрне терелтүен ышанмаслык эш дип саныйсыз?
Кем дә булса: «Үлеләр ничек терелтеләчәк? Аларның тәне ул вакытта нинди булыр?» – дип сорар.
Әгәр акыллары булса, моны аңларлар, ахырда үзләренә нәрсә буласын төшенерләр иде“.
Инде күрегез: Мин – бердәнбер, Миннән башка икенче алла юк. Үтерүче дә, яшәтүче дә – Мин, чирләтүче дә, терелтүче дә – Мин; берәү дә Минем кулдан коткара алмый.
Ибраһим Аллаһының үледән терелтә алуына исәп тоткан, һәм Исхак, үлемнән кире кайтарылгандай, әтисенә кайтарып бирелгән.
Раббы – гомер кисүче дә, тормыш бүләк итүче дә. Үлеләр аймагына озатучы – Ул, күтәреп торгызучы да – Ул.