6 Тауларга кадәр бөтен җирне синең каның белән сугарырмын, тарлавыклар синең калдыкларың белән тулыр.
Шунлыктан Раббы болай дип әйтә: „Хәзер син Минем Раббы икәнемне белерсең!“ Менә, кулымдагы таягым белән Нил елгасына сугуым булыр, су канга әверелер.
Аларның мәетләре күмелмичә ятып калачак, алардан авыр ис таралачак, түгелгән каннарыннан таулар юпь-юеш булачак.
Алар белән бергә кыргый үгезләрнең яше дә, көчлесе дә егылачак, җир аларның каны белән туеначак, майлары туфракка сеңәчәк.
Мин Үземнең бар булуым белән ант итәм, – дип белдерә Хуҗа-Раббы, – сине канга батырам, һәм шушы кан кою туктамас; кан коюдан чирканмаган өчен, кан кою сине һаман эзәрлекләр.
Синең тауларыңны мәет белән тутырам; калкулыкларыңда, үзәннәреңдә, барлык тарлавыкларыңда кылычтан һәлак булганнар егылып ятачак.
Әлеге йөзем шәһәрдән читтә урнашкан изгечтә тапталды. Изгечтән ат йөгәненә кадәр җиткән, бер мең алты йөз стадия озынлыкта кан акты.
Бу кешеләр изгеләрнең, пәйгамбәрләрнең канын койдылар, һәм Син аларга кан эчәргә бирдең. Алар моңа лаеклылар!»