18 – И адәм углы! Мисырдагы күп санлы халыкны кызганып ела, аны вә кодрәтле халыкларның кызларын упкынга төшкәннәр белән бергә түбәнге дөньяга озат.
дошманнарым кулына мине тапшырмадың, аяк баскан җирләремне иркен иттең.
Усал телләреннән үзләренә үк зыян килер, ә моны күргән кешеләр мыскыллап башын чайкар.
Ләкин син үлеләр дөньясына, упкын тирәнлегенә төшерелдең.
Менә, Сибманың йөзем куакларын кызганып, мин Ягызер белән бергә елыйм; сезне, и Хишбун, и Элгале, күз яшьләрем белән чылатам, чөнки сезнең йөзем җыйгандагы һәм иген ургандагы шатлыклы авазларыгыз инде ишетелми;
Кара, бүгеннән Мин сине халыклар вә патшалыклардан өстен куям: берәүләрен син тамырлары белән йолкырсың, бөлгенлеккә төшерерсең, юкка чыгарырсың һәм җимерерсең, икенчеләрен ныгытырсың һәм төпләндерерсең».
Мин сине упкынга төшүчеләр белән бергә элек яшәгәннәр янына төшерәм. Синдә башкача халык яшәмәсен һәм тереләр дөньясында сиңа урын булмасын өчен, Мин сине, мәңгелек хәрабәләр арасына урнаштырган кебек, упкынга төшүчеләр белән бергә түбәнге дөньяга урнаштырам.
Су янындагы башка агачлар моннан ары алай югары күтәрелмәсен һәм очларын болытларга сузмасын өчен, су эчкән бүтән агачлар андый биеклеккә ирешмәсен өчен эшләнде бу. Алар һәммәсе дә упкынга төшкән үлеләр белән бергә үлемгә, түбәнге дөньяга дучар ителгән“.
Упкынга төшүчеләр белән бергә үлеләр дөньясына аны озатканда, аның ауган тавышыннан Мин халыкларны калтыранырга мәҗбүр иттем. Шуннан түбәнге дөньяда барлык Гадән агачлары – Ливанның иң затлы, иң әйбәт, мул итеп сугарылган агачлары тынычланып калды.
Мин синең гаскәрне иң рәхимсез халыклар – куәтле сугышчылар кылычы белән тар-мар итәчәкмен. Алар Мисырның горурлыгын таптаячак һәм аның гаскәрен тар-мар итәчәк.
Менә бу – халыкларның кызлары җырлаячак кайгы җыры; Мисыр һәм аның күп санлы халкы турында җырлаячаклар алар аны“». Бу – Хуҗа-Раббы сүзе.
– И адәм углы, Мисыр патшасы фиргавен турында кайгы җыры җырла һәм әйт аңа: «Син халыклар арасындагы арыслан кебек, диңгездәге аждаһа сыман; елгаларыңда ары-бире килеп йөрисең, аякларың белән суны болгатып, елгаларны пычратасың.
Үлеләр дөньясындагы баһадир башлыклар Мисыр вә аның теләктәшләре турында: «Алар бире төште, сөннәтсезләр һәм кылычтан һәлак булганнар белән яталар», – дип әйтерләр.
Бу күренеш Аллаһы шәһәрне һәлак итәргә килгән чактагы һәм миңа Кебар елгасы буенда иңгән күренеш сыман иде. Мин җиргә йөзтүбән капландым.
Әнә шуңа күрә Мин сезне пәйгамбәрләремнең сүзләре белән чапкаладым, авызымнан чыккан сүзләрем белән үтерә бардым; сезгә чыгарган хөкемем яшен утыдай кабынды.
Шуңа күрә мин үкереп елармын, яланөс, яланаяк йөрермен; чүл бүресе кебек улармын, ябалак кебек ухылдармын.
Әй, Кәпәрнаум, әллә сине күкләргә күтәрерләр дип уйлыйсыңмы? Юк, үлеләр дөньясына төшерелерсең. Әгәр синдә кылынган могҗизалар Сәдүмдә эшләнсә, ул хәзерге көнгә кадәр сакланып калган булыр иде.
Иерусалимгә якынлашып, шәһәргә карашын ташлагач, аның язмышын кайгыртып, Гайсәнең күзләренә яшь килде.
Куанучылар белән бергә куаныгыз, елаучылар белән бергә елагыз.