8 Менә, Мин синең йөзеңне – алар йөзенә, маңгаеңны алар маңгаена каршы торырлык каты итәрмен.
Ахаб Ильясны күрүгә: – Син мине тагын таптың, и дошман! – диде. Ильяс исә аңа: – Таптым, чөнки син, Раббы күзенә ятышсыз күренгән гамәлләр кылып, бөтен йөрәгең белән шуңа бирелдең, – дип җаваплады. –
Хуҗа-Раббы ярдәм итә миңа, шуңа күрә хурлык миңа кагылмый, шуңа күрә йөземне чакма таш кебек тотам: үземнең оятка калмаячагымны беләм.
Менә, бүген Мин сине бөтен җиргә – Яһүдә патшаларына, аның түрәләренә, руханиларына һәм шул җирнең халкына каршы тора алырлык ныгытылган шәһәр, тимер багана, бакыр дивар итеп куям.
Мин сине бу халык өчен какшамас бакыр дивар итәрмен: алар һаман саен сиңа һөҗүм итеп торырлар, ләкин җиңә алмаслар, чөнки сине азат итәр вә коткарыр өчен, Мин гел янәшәңдә булырмын, – диде Раббы. –
Йа Раббы! Күзләрең тугрылыкка төбәлмәгәнмени Синең?! Син бу халыкны кыйнадың, ә алар аны сизмәде дә, Син аларны аздан гына юкка чыгармадың, ә алар сабак алмады, таштан да катырак булып үҗәтләнә барды, Сиңа кайтырга теләмәде.
Исраил халкының исә сине тыңлыйсы килмәс, чөнки алар Мине тыңларга теләмиләр; Исраил халкының маңгае каты, йөрәге кире.
Синең маңгаеңны чакматаштан да катырак алмаз итәрмен Мин; курыкма алардан һәм йөзләреннән каушап калма, чөнки алар – фетнәчел йорт.
Мин исә Ягъкуб нәселе кылган җинаятьне, Исраил халкы кылган гөнаһны фаш итәр өчен, Раббы Рухы белән, гаделлек вә ныклык белән тулганмын!
Иман аркылы Муса, патшаның ачуыннан курыкмыйча, Мисырдан чыгып киткән. Гүя күренмәс Аллаһыны күргәндәй, ул түзгән.